Ik ben een Kaaskop – Flessenpost uit Alkmaar

Kan ik mezelf introduceren? Ik ben een kaaskop. Helemaal gek op Alkmaar. Ik ben er geboren, ik heb er naar school gezeten, ik heb bij Jong Holland gevoetbald, ik heb meegedaan aan de lampionnenoptocht en daar heb ik mijn eerste zoen gehad. Ik heb daar gewerkt, ik zat in de gemeenteraad en in allerlei raden van bestuur, ik heb een abonnement bij AZ en ik was burgemeester van Kaeskopstad. Hoe wil jij het hebben in Alkmaars?

Mijn liefde voor Alkmaar zat waarschijnlijk al in mijn genen. Toen ik een kind was, was mijn vader raadslid, hij was gek op de stad en liet nooit de kans voorbijgaan om ervan te getuigen. Dit werd vooral duidelijk voor de kinderen in het gezin toen we in de jaren zestig terugkeerden van een vakantie van twee weken in Duitsland, waarbij we met de Ford Taunus richting het Kooimeer reden, met de drie kinderen op de achterbank. Toen Alkmaar eindelijk aan de horizon verscheen, was het eerste wat we zagen het karakteristieke silhouet van de Grote Kerk, toen nog de vuurtoren van de stad; Die rol hebben het HVC en AZ Stadion inmiddels op zich genomen. Toen kwam mijn vader zichtbaar weer tot leven.

Op het Kooimeerplein nam hij de Vondelstraat, wat niet de kortste weg naar huis was. Vervolgens namen we de Mientstraat naar de Langestraat, die toen nog met de auto bereikbaar was, en stopte de auto tussen de inmiddels verdwenen bioscopen Victoria en Rex, met uitzicht op de trappen van het stadhuis en de Grote Kerk.

Mijn vader keek op zijn kilometerteller en zei: “We hebben 1.653 kilometer afgelegd en onderweg hebben we 23 kerken en veel gemeentehuizen gezien. Maar laten we eerlijk zijn, we hebben nog nergens zo’n mooi stadhuis of zo’n mooie kerk gezien als deze, toch?”

En pas nadat de kinderen een bevestigend gekreun lieten horen, begonnen ze opnieuw en begon de laatste fase, de thuisbasis van het Hoefplan. Nu moet ik erom lachen, maar ja, volgens mijn kinderen is mijn humor ook genetisch bepaald.

Zoals ik al zei, ik ben een echte dwaas. Hoewel ik veel van de wereld heb gezien en mooie steden heb bezocht, ben ik altijd blij om weer terug te zijn in ons mooie Alkmaar. Maar ik moet ook met schaamte toegeven dat ik al jaren in Sint Pancras woon: de gemeente Dijk en Waard. Een beetje off-track, maar toch voelt het soms een beetje als valsspelen. Net als veel inwoners van Sint Pancrasser zijn wij volledig gefocust op Alkmaar en komen alleen naar Langedijk om ons paspoort te verlengen. En als ik het moeilijk heb, kijk ik ‘s ochtends uit mijn slaapkamerraam en zie ik het bord ‘Alkmaar’ op de gemeentegrens staan. En dan wordt alles weer normaal…

Klaas Kirpensteijn