Tip voor boeren: flessenpost uit Alkmaar

Ik ben gek op paarden. Mijn hele leven heb ik deze truc van mijn vader geleerd. Eerder
We zijn op vakantie geweest naar het huis van boer Tip in Drenthe. Ik weet niet meer waar in Drenthe, maar wat
Wat ik wel weet is dat boer Tip paarden had en dat wij daarop mochten rijden. daar stiekem
Ik vermoed dat mijn liefde voor het platteland ook is ontstaan, want het leven buiten heeft mij altijd in zijn greep
aangetrokken. Maar ja, we woonden in Alkmaar en we hadden ruimte en geld.
Mijn ouders hadden niet de middelen om een ​​paard te hebben.

Wij woonden aan de Nieuwpoortslaan en iedereen uit Alkmaar weet dat deze prachtige laan ingesloten ligt tussen het Zomerbad, het Az Stadion de Hout en de joggingbaan. De joggingbaan had voor mij een onvoorstelbare aantrekkingskracht. Ik vond het heerlijk om daar te wandelen op dagen dat er geen paardenrennen waren. Ik kende alle luidsprekergeluiden van de paardenraces uit mijn hoofd. “Maak je klaar… op jouw plaatsen 1….2….3…uit; Over 10 minuten begint de parademelodie… De nummer drie is geëlimineerd… onregelmatig.’ Het zegt je waarschijnlijk niets, maar ik zou naar paardenrennen kunnen kijken zonder een paard te zien. Zelfs de cross-raciale muziekafspeellijst was herkenbaar. Engelbert Humperdinck en Tom Jones classificeer ik nog steeds als racemuziek.

Natuurlijk was ik bang voor mijn buren. Flessen inzamelen voor het magazijn en zo verdiende ik mijn eerste geld. Mijn eerste klusje in de restauratie was ook op de drafbaan. Ik keek met passie naar die viervoeters, niet vanwege het spel of de weddenschappen. Voor mij ging het om de wezens. In de stallen stond altijd een verkoopwagen met paardenuitrusting; Ik wilde alles kopen, maar het hielp me helemaal niet. Wat te doen met een paardenloze borstel? Aan de andere kant van de Nieuwpoortlaan lag de Grosmarkt en naast de Grosmarkt was een weiland. Volgens mij waren de heren Groot en Bark ook gek op paarden, want er waren ooit 50 Shetlandpony’s uit Slagharen aanwezig voor de loterij. Mijn moeder vroeg als een gek om loten, maar ze kocht ze niet; want wat moeten we met een pony?

Toen ik opgroeide, heb ik nooit een paardrijvakantie gemist. we waren
Ik was ooit op vakantie in Cuba en moest een dag paardrijden. de mensen van Cuba
Ze zijn niet zo groot, maar hun paarden waren groter dan een pony. Het Cubaanse paard, dat is de
Hij had paarden voor ons klaargezet, hij stond met zijn 2 paarden te wachten in een verlaten veld. De mijne
Het paard heette Morro. Morro zag mij naar hem toe komen, hij keek naar die 2 meter en 100 kilo, hij deed zijn ding
oren voor ogen en huilde; “Ik ben er niet, ik ben er niet” Had er eentje op dat paard die te klein was
Werelddag, maar ik betwijfel of Morro hetzelfde voelde.

Die paarden deden er ook alles aan om mij op andere gedachten te brengen. want ik zal er zijn
die zijn verdwenen. Mijn horecacollega Jan Obdam was niet alleen mijn rolmodel, maar ook
Hij reed ook paarden. Zowel Jan als ik hielden van grote paarden. Zoals Jan zei; we maken er een kleintje van
galop; Dit ontaardde steevast in galop en bij een Y-splitsing ging Jan rechtsaf en ik hetzelfde.
Aan de linkerzijde; alleen mijn paard ging ook naar rechts… Hoppa, daar was ik weer.

Ik heb ooit ergens in Camperduin een paard gehuurd. Op een zondag was ik alleen. De boer had
Er is nog maar één ietwat wilde en eigenwijze merrie over. Oké, ik zei… Ik ben ook koppig. In
alleen langs de promenade, richting het strand. Een mooie dame kwam uit de strandopgang tevoorschijn.
een nog mooier paard. Terwijl ik naar het strand wilde, was de dame onderweg richting Schoorl. Hij
De eigenwijze merrie trok zich niets van mij aan en liep rustig achter het andere paard aan.
richting Schoorl. Ik deed net alsof dit ook mijn plan was. Maar op een bepaald moment
Ik moest toch terug. Met veel moeite is het hem gelukt. Terug op de promenade ontmoette ik een groep ruiters.
in ruil voor. Ze lieten mij mee naar het strand gaan, wat veiliger en rustiger was voor mijn paard.

Maar eenmaal op het strand vertrok mijn ros en ik heb de groep nooit meer gezien. In zijn geheel
Ik galoppeerde, onbedoeld, langs het water. Tot overmaat van ramp schoot de mijne
losse stijgbeugel. En terwijl ik vol met mijn werk op de stoel stuiterde, zakte mijn voet dieper in mijn knie.
eventuele resterende stijgbeugel. Ik zag mezelf met één voet van het paard vallen
Nog meer in de stijgbeugel en ze slepen me richting de Hoogovens. dit is wat ik wilde
Natuurlijk niet, ik draaide het paard en sprong van het paard. De koppige
De merrie stopte onmiddellijk, keek mij aan en galoppeerde terug naar de stal. Zonder mij. En daar lag het
Visser, kreunend van de pijn, tussen twee strandpaviljoens. Ik stond op, ik pakte mijn verloren
Hij hief de stijgbeugel op en keerde terug. En ik kan je vertellen: het was geen prettige rit. Want daar liep ik
met een stijgbeugel in mijn hand, rijlaarzen en iedereen die ik tegenkwam had de mijne
Paard, nog geen ruiter gezien. Ze lachten me een uur lang uit. Toch heeft hij mijn liefde voor hem
Edele viervoeter niet uitgestorven. Boer Tip had het net gezien…. Op je cijfers 1…2….3…uit.

Peter Visser