RTV Maastricht – Aw Brök café sluit zijn deuren

De magen zijn gevuld, de dorst gelest en de ramen van cafetaria Aw Brök zijn na drie gekke dagen schoongemaakt. Voor Wycks gezelschap was de carnaval dit keer een feest met een lach en een traan. Na 45 jaar hebben de eigenaren besloten er even tussenuit te gaan. En dat lokt nogal wat reacties uit bij klanten.

Operators Sandy Stassen en Jos van Geleen zijn daar nog steeds onduidelijk over. “Het is niet normaal, wat voor reacties komen er op het nieuws dat we de snackbar gaan sluiten. De meest gehoorde uitroep is ‘Oooohh… en nu?’. Veel klanten komen hier al heel lang. Vooral rond Carnaval. “Het is gek, alles kon, we hebben het nooit moeilijk gemaakt. Het was altijd leuk.”

Onderbroek
Op een zwart-witfoto laat hij zien hoe het gebouw eruit zag vlak voordat zijn ouders het overnamen. “Dan was er nog een winkel, ‘Cheap Simon’, die vintage ondergoed, lang ondergoed etc. en overalls verkocht. En dit is het terras aan de Maas, dat mijn ouders er later aan hebben toegevoegd.”

Vegetarische Frikandels
Door de jaren heen hebben café-eigenaren veel nieuwe eetgewoonten gezien.
“Nu hebben we heel vegetarische producten, maar we zijn begonnen met een blokje vegetarische bami. Daarna kwamen er vegetarische loempia’s, vegetarische kroketten en zelfs vleesloze frikandellen. Op een gegeven moment zijn we ook glutenvrije broodjes gaan verkopen op het terras van een vriend van mij jongste dochter. Ze had een glutenallergie en dat kleine meisje kon niets eten, en toen dacht ik: daar moeten we ook iets aan doen.”

Onwerkelijk
Het laat allemaal zien dat Sandy en Jos het nog steeds niet echt snappen. Tijdens het schoonmaken vervolgt de manager: “Nou… laten we stoppen… Het is tijd om uit te rusten. Luc, onze jonge medewerker, heeft ons de afgelopen jaren heel goed geholpen, maar het is hard werken. En nu hij dat nog heeft gedaan, de beslissing heeft genomen, lijkt het nog steeds niet echt”, beaamt hij.
“Wat ik nu ga doen weet ik nog niet. Ik wil in ieder geval iedereen heel hartelijk bedanken. Voor alle lieve woorden, voor de hele zaak. Misschien ga ik over een half jaar wel heel hard huilen” .” . En dan denk ik: wat heb ik gedaan? Ik heb gedaan’…”