Filmrecensie van ‘Hokwerda’s Kind’, gezien in bioscoop De Witt

Dordrecht – ‘Die nacht gooide Hokwerda zijn dochter keer op keer over de stokketting in de Ee. Hij pakte haar pols en enkel vast, tilde haar slanke lichaam op, zwaaide het heen en weer totdat hij genoeg vaart kreeg en gooide het over het riet. Het is de eerste regel van de roman ‘Hokwerda’s Kind’, van Oek de Jong.

Eerlijk gezegd, als een bijzondere Nederlandse roman verfilmd wordt, zoek ik meteen in mijn geheugen naar mijn leeservaring, voor zover ik het boek gelezen heb uiteraard. Ik weet het, je zou dat echt niet moeten doen, omdat het niet helemaal eerlijk is. Terwijl een schrijver oneindig veel mogelijkheden heeft om in de huid van een persoon te kruipen, kan hij pagina’s lang in de stiltes en stemmingen van mensen duiken, een filmmaker moet een verhaal vertellen en de roerselen van de zielen van de personages in beelden vastleggen, alles binnen beperkte grenzen. . Tijdsbestekken die aan een film worden gegeven. Enige tijd geleden vroeg ik aan mijn dochter (die toen elf jaar oud was) wat ze liever had: een boek lezen of de film over het boek kijken. “Ik lees het boek het liefst, want dan maak ik er mijn eigen film van”, was zijn wijze reactie.

Laat me het nu over de film hebben. Hokwerda’s zoon. Dat heb ik gedaan, al is de verleiding om het boek ter hand te nemen groot. Ook Boudewijn Koole’s film ‘Hokwerda’s Child’ begint met een jonge Lin Hokwerda (Sanne Samina Hanssen)die door haar vader over het riet de Verenigde Staten in wordt gegooid. Je ziet dat het meisje trilt en moeite heeft om terug naar de kant te zwemmen, maar ze vraagt ​​toch of ze steeds verder mag. Een meisje dat al haar grenzen overschrijdt. Lin wordt later olympisch zwemkampioen en traint nu om over het kanaal te zwemmen (in het boek is Lin tafeltenniskampioen, met een drive die we destijds van Bettine Vriesekoop leren). Ze woont nu in Amsterdam en ontmoet daar Henri. (Kevin Jansens)stoere onderwaterlasser op een olieplatform. Er ontstaat een intense liefdesrelatie van aantrekking en afstoting, zowel fysiek als psychologisch. Zowel Lin als Henri dragen een verleden met zich mee waarin hun vader een beslissende rol speelde. Met Lin omdat hij na haar tiende afwezig is en ze altijd op zoek gaat naar de sterke vaderfiguur die hij was bij mannen. Met Henri, die een vader had met losse handen en zelfs de bar gebruikte om zelf te voelen wie de leiding had. Dit leidt tot een relatie tussen Lin en Henri waarbij veel liefde en stilte heerst en fysiek geweld niet wordt vermeden. Het staat onder constante spanning en is nooit in balans.
Lin kan ook geen nauwe relatie met anderen opbouwen. Wanneer Lin na jaren zijn vader bezoekt, slagen ze erin het gesprek in de richting van hun gedeelde verleden te sturen. Uiteindelijk zal er geen echte verzoening of hereniging plaatsvinden.

Water speelt een belangrijke rol in de film, vooral als er veel troebel water is. Er heerst stilte onder en in het water, er zijn alleen vervormde stemmen te horen. Stilte is wat Lin zoekt en tegelijkertijd zoekt ze naar intensiteit en grenzen. Wat zij ook goedkeurt.

De film Hokwerda’s Kind is zeer de moeite waard. En toch kan ik het niet laten: de roman van Oek de Jong (uit 2002) is een van de parels van de Nederlandse literatuur. Het blijft een bijzondere leeservaring bij het herlezen.

Gezien in bioscoop De Witt:
De Jongen uit Hokwerda, van regisseur Boudewijn Koole

Hoofdrollen: Sanne Samina Hanssen en Kevin Janssens
Kijk voor aanvangstijden op de website van bioscoop De Witt.