“Kultuurhoes speelt in op een behoefte”

Schilderen, creëren, muziek luisteren, koken: het begon allemaal opnieuw bij Kultuurhoes in Wehe-den Hoorn. Gelukkig maar, want het was nog onduidelijk of Markante Kultuurhoezen door zou gaan als chauffeur. Maar nu, na een succesvol eerste jaar, is er groen licht gegeven om dit toekomstige project voort te zetten, aldus initiatiefnemer Peter Barthel.

Mensen willen leuke dingen doen, maar in sommige Groningse steden is er weinig dichtbij qua kunst, cultuur en onderlinge ontmoetingen, ontdekte Peter. “Terwijl dit belangrijke zaken zijn voor de leefbaarheid in een stad.” Daarom is het project Markante Kultuurhoezen geboren. Het idee: Stichting Kunst- en Cultuurcentrum Hogeland ontwikkelt samen met de inwoners van de stad, sociaal-culturele organisaties en de gemeente culturele spreiding in een leegstaand gebouw, zoals een school. Dit gebeurde de afgelopen jaren in het dorp Wehe-den Hoorn.

Het idee is dat de hele stad eigenaar wordt van Kultuurhoes.

lange termijn

“Het heeft lang geduurd voordat we met de pilot konden starten, maar vorig jaar zijn we echt van start gegaan. Deze kamer – we zitten in een voormalige school – heeft een keuken en een mooie kamer met podium, zodat je er bijvoorbeeld een concert kunt doen. Maar je kunt ook oefenen met je band of koor, een conferentie organiseren of kennismaken met de schilderclub. Het is niet de bedoeling om te concurreren met wat al bestaat, zoals het gemeentebestuur. “Wij willen elkaar versterken.”

fluitje van een cent

“Omdat er niet veel geld was, was het begin soms wat ingewikkeld. Er was weinig budget voor communicatie en organisatie. In werkelijkheid zou er een kleine overkoepelende stichting moeten zijn die eindverantwoordelijk is voor diverse Kultuurhoezen. Dit zijn de mensen die de agenda kunnen bijhouden en de telefoon kunnen beantwoorden. “De mensen moeten eigenaar worden van het Kultuurhoes, dat is het idee.”

Betrek de omgeving

“Wat beter kan, is het bereiken van mensen. Gelukkig is het soms mogelijk om een ​​bredere omgeving bij de activiteiten te betrekken. Bijvoorbeeld tijdens de kookcursus in Groningen, gegeven door geweldige chef-kok Stefan Kollumer, van restaurant Molenrij in Kloosterburen. Er kwamen mensen uit plaatsen zo ver weg als Pekela. Het mooie was dat je de cursus kon volgen, maar dat je er ook ‘s avonds kon eten. Heel leuk en gezellig.”

extra jaar

“Ik ben blij dat we met steun van de gemeente Het Hogeland een jaar door kunnen gaan. Maar dat blijft een zorg. Zonde, want tot nu toe is het project een groot succes: de stadsmensen zijn erg enthousiast. Het vierdaagse nachtevenement begint hier en hier werd een kerstviering gehouden. Nu is er de mogelijkheid om dingen te doen. Zo was er bijvoorbeeld een oudere dame uit Ulrum die een schilderclub wilde beginnen. Nu schilderen ze hier elke vrijdag samen. Het is echt een centrum van culturele participatie, op alle niveaus. En permanent leren. “Toegankelijk voor iedereen.”

De kookcursus in Groningen van grote chef-kok Stefan Kollumer was een groot succes.

bewoonbaarheid

“Ik ben heel blij en trots dat het werkt. Alle doelstellingen zijn met succes behaald. Ten eerste: creëer een Kultuurhoes die werkt. De tweede: laat zien dat het concept werkt. En de derde: rapporteer, er heeft een goede evaluatie plaatsgevonden. Ook andere steden zouden hier heel blij mee zijn. Het Kultuurhoes is een geweldige aanvulling op de kwaliteit van leven. En het is leuk om een ​​oud gebouw nieuw leven in te blazen. Denk ook aan oude stations of lege kerken.”

Op weg naar de toekomst

“Volgend jaar gaan wij samenwerken met Borg Verhildersum. Zij zullen bij ons danslessen verzorgen. Wij gaan twee kamers verhuren als studio. Ook hebben we goed contact met de mensen van Kunstcentrum De Ploeg, misschien kunnen we samen iets doen, zoals schilderworkshops. Ik ben voorzichtig optimistisch over de toekomst van het Kultuurhoes. Hoewel het ook nog steeds spannend is. Mijn gezond verstand zegt mij: dit moet aanslaan, ook onder kredietverstrekkers. Wij willen graag de sociale sfeer wat meer verkennen. Door mensen te bereiken, ontmoeten dorpsbewoners elkaar en bestrijden ze samen de eenzaamheid. Dat mensen zich betrokken voelen bij de stad en meedoen aan de activiteiten. Dat ze erbij horen. We merken dat dit werkt.”