Duo Pole zomerconcert in de Trinity Chapel

DORDRECHT – Rechts van de twee muzikanten staat een bijzonder speeltje, een opwindpop. Ik heb geen idee wat het kleurrijke mannetje daar doet. Op mijn vensterbank, met uitzicht op de Oude Maas, staat ook iets soortgelijks. Nu kwam ik op tijd aan en kon ik even de tijd nemen om het programma te lezen. In eerste instantie leek het een enigszins magisch-realistische tekst uit een korte roman van de schrijver Belcampo. Gedurende de avond werd het mij steeds duidelijker dat deze opwindpop het verbindende element van het programma was. Een opwindpop die ons door het programma loodst. Dit alles geïnspireerd op een schilderij van de Spaanse schilder. Baixeras,de homopathocyclus (Man – eend – fiets, het beestachtige, het menselijke, het technologische). Het blijft nogal hermetisch, maar soms moet je erkennen dat niet alles met de rede te verklaren is en dat je dingen gewoon moet accepteren.

​

​

Duo-polo
Karin Dolman presenteert met haar Zomerconcerten opnieuw een bijzonder programma in de Trintatiskapel. Met het Pole Duo, bestaande uit een gitarist en een violist.
Gitarist Roberto Marina Montero en violist Velo Quintairos-meer We kennen elkaar van het Hoger Conservatorium van Castilla y León in Salamanca. In 2017 vormden ze het Polo Duo. Roberto studeerde bij Sebastian Wise (die we later zullen ontmoeten) en Lago studeerde de laatste jaren bij Karin Dolman aan het Rotterdams conservatorium. Na een aantal jaren hun muzikale studies op verschillende plaatsen voortgezet te hebben, pakten ze als duo de draad weer op.

Het doel is om oude en hedendaagse muziek naast elkaar te presenteren om te laten zien dat muziek tijdloos is en elkaar versterkt.

bijna een concert
Met het programma ‘Bijna een concert’ Ze wisselen muziek uit van de Engelse luitist en componist John Dowland (1563 – 1626) met hedendaagse muziek van componisten als Javier Farías, Edith Lejet, wijze Sebastiaan En Edward McGuire.

Uiteraard roept de titel van de show verwachtingen op. Welke spannende dingen staan ​​ons te wachten? Voor mij was het zoals altijd een concert, met goede en enthousiaste jonge muzikanten en een interessant en gevarieerd programma.

John Dowland
Ruim 400 jaar geleden reisden muzikanten door Europa op zoek naar rijke, muziekminnende edelen. John Dowland was tijdens de late Renaissance een bekende luitist, zanger en componist geworden. We kennen hem inmiddels van prachtige melancholische liederen, waarin de luit als prominent begeleidingsinstrument wordt gebruikt. Eén van zijn bekendste liedjes is mijn tranen stromen, een prachtig melancholisch nummer dat zaterdagavond samen met zijn andere nummers ook te horen was. De altviool staat naast de cello. Hij Instrument dat perfect in staat is om de stem in een nummer te vervangen.
Tijdens het zomerconcert in onze Trinity Chapel verving de gitaar de luit en de altviool de menselijke stem tijdens de liedjes van Dowland.

Stilte
Hedendaagse componisten waren in perfecte harmonie met de grote meester Dowland uit de late renaissance. Ik zal er twee kiezen: wijze Sebastiaan Hij is gitarist en componist en, voor nu even belangrijk, docent van de gitarist van de avond. Wise hield stand in zijn songwriting. ‘Het Boek der Wolken’ in het programma. Dit boek bevat een groot aantal losse muziekfragmenten, waarvan een aantal speciaal voor Duo Pole zijn geschreven. Het bijzondere aan dit deel van het concert waren de stiltes die gitarist Roberto vooral in de Wise-fragmenten verwerkte. Stilte in muziek is een bijzonder fenomeen. Ik heb ergens gelezen dat stilte in een muziekstuk is als het lege doek voordat de schilder begint te schilderen. Een extreem voorbeeld van het gebruik van stilte in muziek kennen we van John Cage, met de zijne ‘4.33’. Het gaat hierover: “Er is geen stilte. Wat ze dachten was stilte, omdat ze het niet wistenhoe het luisteren vol was van toevallige geluiden.” Muziek heeft geen zachte melodieën nodig om te fascineren. Nog een voorbeeld dat te bijzonder is om hier niet te noemen: de Duitse componist Dieter Schnebel schreef in 1960 Nostalgie voor 1 bestuurder. Hier zien we de dirigent een partituur dirigeren zonder dat er muzikanten aanwezig zijn. Alles is puur visueel. Wat we zien suggereert de meest uiteenlopende geluiden, alles is verbeelding. Geluid speelt zich af in onze verbeelding en niet in de fysieke werkelijkheid.
met snelVrede III De Schotse componist Edward McGuire duikt in het rijk van de minimalistische muziek. Geniet eenvoudigweg van de geest van Philip Glass en John Cage via de Trinity Chapel.