Wekelijkse column van Esther de Boer: ‘Eindelijk op Netflix’

Ik heb geen idee waarom, maar wekenlang, misschien zelfs maandenlang, wilde ik een specifieke film kijken. En ineens stond deze blockbuster vorige week op Netflix! Het was heerlijk om deze drie uur durende film nog eens te zien, maar ik was vergeten hoe gruwelijk het verhaal is.

De film kwam in 1998 in de Nederlandse bioscopen. Ik was toen tien jaar oud. Ik heb de film niet in de bioscoop gezien. Ik denk dat mijn ouders mij er te jong voor vonden, maar ik heb het in de jaren daarna zeker meerdere keren op tv gezien. Ik denk dat ik de film voor het laatst in 2003 heb gezien. Eenentwintig jaar zijn verstreken en veel scènes staan ​​nog steeds op mijn netvlies geschreven.

Ik was helemaal vergeten dat het verhaal begint met een zoektocht onder water, maar daarna heb ik veel ‘oh ja’-momenten gehad. Het contrast tussen rijk en arm wordt zichtbaar en de rode draad van de liefde wordt heerlijk gepassioneerd. Een merkwaardig feitje: de tekening is eigenlijk niet gemaakt door de mannelijke hoofdpersoon, maar door de getalenteerde regisseur James Cameron. Op de afbeelding zie je een rechterhand, maar het is zijn linkerhand. Cameron is linkshandig, het beeld wordt gereflecteerd.

“Wauw! Wauw!

Het grimmige deel van het verhaal is het feit dat de verantwoordelijken voor het schip al wisten dat er maar heel weinig reddingsboten waren. Er zijn maar heel weinig mensen per boot vertrokken. En toen het schip zonk, keerden de boten te laat terug om overlevenden uit het water te redden.

En het griezelige voor de kijker: waarom sterft knappe Jack? Die deur had ze misschien ook niet tegengehouden, maar als een gek in het water drijven, heen en weer zwemmen om hun hartslag hoog te houden, of hun eigen deur vinden zou een prima optie zijn geweest. Ik vind het nog steeds een saai einde.

Ik zag onlangs een heel grappige meme. In de video is de bemanning van een reddingsboot te zien die op zoek is naar overlevenden: “Is er daar iemand in leven? Wij hebben te lang gewacht. Blijf ze controleren. Blijf kijken!” Hierboven staat de tekst waar ik als dertiger het mee eens kan zijn: daten na je 30e zal zo zijn…

Ik heb afgelopen weekend weer een romantische film gezien en deze werd briljant genoemd. Een man en een vrouw staan ​​vooraan op een schip en zij zegt: ‘Titanic me.’

Ester van Boer.