Het is niet helemaal duidelijk wie Frankrijk zal leiden. Macron kiest ervoor om de crisis te laten sudderen

Terwijl Parijs zich vult met journalisten, atleten en sportfans van over de hele wereld, domineren de Olympische Spelen die deze vrijdag in de Franse hoofdstad beginnen het nieuws in Frankrijk. Zonder kun je de radio niet aanzetten de spellen stoppen. Sociale netwerken en kranten staan ​​vol met verhalen over de gebeurtenis en op de terrassen van de Franse hoofdstad draait elk gesprek erom. Alsof de Olympische ringen, net als een zonsverduistering, de politieke crisis in Frankrijk zouden doen verdwijnen.

Maar die crisis is nog lang niet opgelost. Terwijl Parijs zich voorbereidt om meer dan vijftien miljoen Olympische bezoekers te verwelkomen, heeft Frankrijk geen echte regering. Het is nog steeds niet helemaal duidelijk wie het land de komende jaren zal leiden.

Sinds de onverwachte parlementsverkiezingen eerder deze maand door president Emmanuel Macron, is de Franse politiek meer verdeeld dan ooit. De nieuwe Nationale Vergadering bestaat grofweg uit drie kampen: radicaal-rechts, het kamp rond Macron en zijn medewerkers, en het linkse Nouveau Front Popculaire (NFP)-blok. Geen van hen komt in de buurt van een absolute meerderheid.

Omdat de NFP bij de parlementsverkiezingen onverwacht de grootste werd, bestond er bij Frans links de hoop dat Macron een NFP-premier zou benoemen; Volgens de traditie kiest de president een premier uit de grootste partij. Maar ruim twee weken kon de vakbond geen premierskandidaat vinden (die kwam dinsdagmiddag, daarover straks meer) en Macron bleef een tijdje opvallend stil. Premier Gabriel Attal en zijn ministers zullen in de nabije toekomst actief blijven als aftredende regering.

Macron wil een ‘Olympisch bestand’

Dit is een zeer ongebruikelijke situatie in Frankrijk, die voorlopig zal voortduren, zo maakte Macron deze week bekend olympische treve (Olympisch archief). Dit betekent dat hij voor het einde van de Spelen (11 augustus) geen nieuwe premier zal benoemen. Afhankelijk van uw omgeving kan het zelfs veel later zijn. In een televisie-interview op dinsdagmiddag legde Macron zijn besluit uit: hij zal de “stabiliteit van het land” garanderen door de ministers die de Spelen hebben voorbereid tijdens het evenement op hun plaats te laten. Nu een nieuwe premier benoemen zou ‘wanorde’ veroorzaken. De president reageerde niet op de opmerking van de journalist dat veel Fransen hem verantwoordelijk achten voor de politieke chaos waarin Frankrijk zich bevindt.

Macron kiest er daarom bewust voor om de situatie te laten sudderen. Hij lijkt erop te wedden dat als er voldoende tijd verstrijkt, de NFP zal imploderen en dat hij gematigd-linkse partijen zal kunnen aantrekken om een ​​coalitie met hem te vormen. Omdat de president zich een brede coalitie van ‘republikeinse partijen’ voorstelt. In de praktijk gaat het om de Socialistische Partij, waartoe hij ooit behoorde, en de rechts-conservatieve partij Les Républicains, met wie hij de laatste jaren vaker samenwerkte.

Aan de ene kant is het geen vergezocht idee, omdat zowel Les Républicains als de haastig opgerichte NFP de afgelopen tijd helemaal niet verenigd zijn. Na de parlementsverkiezingen van 7 juli zei de linkse vakbond bijvoorbeeld dat ze snel een kandidaat voor het premierschap zou aankondigen, maar in de daaropvolgende twee en een halve week kwamen er alleen maar berichten naar voren over meningsverschillen en interne geschillen.

witte rook

Dinsdagavond was er nog steeds witte rook: nadat meerdere kandidaten op enigszins gênante wijze waren ontslagen na interne geschillen, hield de NFP de weinig bekende econoom Lucie Castets als kandidaat voor het premierschap. Er lijkt geen enkele kans te zijn dat Macron haar daadwerkelijk zal benoemen; Hij is hiertoe geenszins verplicht en dat zou de rechtse coalitiepartner van zijn dromen van streek kunnen maken.

Het is in ieder geval de vraag of de politieke partijen een coalitie met Macron willen vormen. Iedereen weet dat samenwerken met een zeer impopulaire president een electoraal risico is, en samenwerking is al een slecht woord in Frankrijk, een land zonder een sterke traditie van coalitievorming. Partijen profileren zich hier het liefst door elkaar krachtig te bestrijden.

President Macron is zich hiervan bewust, maar blijft even stoïcijns als altijd in zijn coalitie geloven, zo bleek tijdens het televisie-interview. Volgens hem moeten gematigde politieke partijen ‘hun verantwoordelijkheid nemen’, omdat de Franse kiezers met hun stem hebben laten zien dat ze willen dat de partijen hun krachten bundelen om ‘het land vooruit te helpen’. “(Partijen moeten) doen wat Europese democratieën doen: uit de comfortzone stappen, leren compromissen te sluiten; het woord compromis is geen slecht woord.”

Minister van Sport

Daarom zal de politieke impasse de komende weken voortduren. Dit betekent een nog grotere onzekerheid, maar tegelijkertijd is het apocalyptische scenario dat Frankrijk van regering zal veranderen op het moment van de grootste gebeurtenis die ooit op Frans grondgebied heeft plaatsgevonden, vermeden.

Voor de minister van Sport, Amélie Oudéa-Castéra, de olympische treve de enige juiste oplossing, stelde hij maandag op een persconferentie NRC. “Het Olympisch Bestand is belangrijk zodat de Fransen met een gevoel van harmonie en nationale eenheid van dit evenement kunnen genieten. “De Fransen zijn gerustgesteld als ze weten dat de mensen die de afgelopen jaren aan de dossiers hebben gewerkt nu de leiding hebben.” ze was ook zichzelf almageeopgelucht dat we niet vlak voor de Spelen weg hoeven.

Delen





E-mail de redacteur