Be Wise: Flessenpost uit Alkmaar

Vorige week werd ik verrast door een artikel in de krant. Daarin noemde de aftredend voorzitter van een buurtvereniging voor een klein deel van de binnenstad mij het ‘brein’ achter Alkmaar Marketing. Nu is het waar dat ik de voorzitter van deze club ben, maar het “brein erachter” klinkt een beetje alsof hij het hoofd is van een criminele organisatie. De laatste keer dat ik op het marketingkantoor in Alkmaar was, zag ik een hele enthousiaste groep, vooral jongeren, aan het werk en heb ik nog nooit een gangster in pak en zonnebril gezien. Nu doe ik dit werk zonder vergoeding en vrijwillig, alleen als hij, op bestelling. Op die manier zou je denken dat als je iets in je hoofd hebt, ze het zouden opzoeken en elkaar de waarheid zouden vertellen in plaats van hun gal in de krant te spugen. En nu wilde ik een verhandeling beginnen waarin ik de hoofdpersoon van deze column tot de grond toe zou verbranden. En geloof me, het was een heel grappige column. Doe het niet, zeggen mensen wier mening ik waardeer, en op de achtergrond hoor ik mijn vader zeggen ‘wees wijzer’, dus die toespraak laat ik even achterwege.

Ik kan dit soort mensen gewoon niet uitstaan, omdat ze vaak kapot gaan. Kijk naar Bergen, waar eenlingen het centrum van een prachtige stad kunnen omtoveren tot een plein dat zo uit de voormalige DDR zou kunnen komen, uitgebrande gevels en een spookhotel op een A1-locatie en zo. Simpelweg omdat er mensen zijn met. een juridische achtergrond en oceanen van tijd, op zoek naar procedurele fouten om verandering tegen te gaan. Mensen die met opgeheven benen het stadhuis binnenkomen om hun onbegrip te tonen. Altijd op zoek naar een raadslid die jouw stem wil. Natuurlijk heb ik erover nagedacht om deze column te wijden aan gebeurtenissen in mijn eigen leven. Maar het geven van mijn mening maakt ook deel uit van het welzijn van mijn leven. Over het algemeen denk ik dat negatieve mensen de neiging hebben om weg te komen met domme dingen. Laat ze maar even los, dachten we al snel, alles komt goed. Maar al te vaak eisen ze een tol van de goede energie van degenen die bereid zijn.

Wij hebben het in Alkmaar goed geregeld. We hebben een goed georganiseerd maatschappelijk middenveld dat elkaar alert houdt. En durf met elkaar in gesprek te gaan als iemand van het pad dreigt af te dwalen. Cultuur, sport, universiteiten, kooplieden en restaurantzaken ontmoeten elkaar aan verschillende tafels. En een gemeentehuis waar Alkmaarders toegang toe hebben. Maakt dat Alkmaar Marketing krachtig? Nee natuurlijk niet. Alkmaar Marketing is op zijn best een hub waar al die tafels elkaar vaak ontmoeten en zo hoort het ook.

Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat al deze vertegenwoordigers zich inzetten voor de stad. Gaat het altijd goed? Natuurlijk niet; Alles kan beter, maar het feit dat dit een verlies aan evenwicht betekent, is een patente leugen. Heeft de horeca nog iets te zeggen? Nee. Gewoon een groep enthousiaste ondernemers die het heel goed willen organiseren. Werkt dat altijd? Nee, ook niet. Omdat wij een evenementencommissie hebben die toezicht houdt op de omgeving. Achter een bureau zitten gekwalificeerde mensen die als geen ander begrijpen dat het evenwicht in de stad behouden moet blijven en dat doen ze met enthousiasme. Natuurlijk ben ik het niet altijd met ze eens, maar dat komt omdat ik vaak aan de kant van de organisatie sta. Maar hun oren hangen niet naar beneden. Noch op de een noch op de ander en ga als evenementencommissie aan de slag met die taak. Ik geef het je, zodat jij het kunt doen.

Uiteraard begrijp ik dat mensen soms last hebben van luidruchtige horecagelegenheden. En dat de bewoners van patio’s en hun buren na Drie Koningen en 8 oktober de herrie beu zijn en dat dat vervelend kan zijn. Maar het kan niet zo zijn dat je als bewoner pas tevreden bent als er geen ongemakken meer zijn. Dat is niet het vinden van de middenweg, dat is gewoon opgeven als je aan jouw kant staat. Het stadscentrum is van iedereen. Niet alleen restaurants, niet alleen retailers, niet alleen jongeren en niet alleen ouderen. Huizen in de binnenstad hebben aan waarde gewonnen vanwege hun levendigheid en niet alleen omdat ze de kozijnen zo mooi hebben geschilderd. Woon niet naast een weiland als je de geur van mest niet lekker vindt. Omdat het niet altijd naar mest ruikt, ruikt het soms naar mest.

Ik wil graag afsluiten met een advies aan het bestuur van de wijkvereniging binnenstad: kom aan tafel zitten wanneer u dat nodig acht. Constructief ben je meer dan welkom en noodzakelijk voor de leefbaarheid in de stad. Wijzig de banner onder uw e-mailverkeer. «Ergernis in het stadscentrum. Bel de politie.” Maak er een enthousiaste banner van; “Heeft u hulp nodig? Bel ons.” Word een vereniging voor alle inwoners, ook jongeren, zoek verbinding met alle inwoners in de hele stad, ook op het platteland. Zorg ervoor dat je verkozen wordt tot voorzitter van alle inwoners van de betreffende sector van de stad. Wees coöperatief en verbind, maar stop klagen en pas tevreden zijn als je 100% gelijk hebt, daarmee bewijs je niet alleen jezelf een slechte dienst, maar loop je ook bewoners met een andere mening in de weg.

Nou, dit is een heel andere column geworden dan ik in gedachten had. De andere was veel grappiger en maakte mij ook aan het lachen, maar ook als persoon. Maar mijn vader zei het al; Wees wijzer

Peter Visser