Wouter en Marlies blijven dankzij de inwoners van Vlaardingen ontwikkelingshulp verlenen in Madagaskar

Het Vlaardingse echtpaar Wouter en Marlies Nagel vertrok drie jaar geleden naar Madagaskar om in de ontwikkelingssamenwerking te gaan werken. Wouter als pilot voor een ontwikkelingsorganisatie en Marlies als verloskundige. Afgelopen maart werd duidelijk dat er meer geld nodig was om de werkzaamheden voort te zetten. Veel inwoners van Vlaardingen kwamen te hulp.

Wouter groeide op in Peru. “Al heel jong wist ik dat het er in de wereld anders aan toe ging dan in het veilige Nederland.” Hierdoor wist hij dat hij zich later wilde inzetten voor ontwikkelingshulp in het buitenland. Toen hij Marlies twintig jaar geleden ontmoette, leek zij deze passie te delen. “Ik heb altijd tegen mijn ouders gezegd dat ik in Afrika wilde wonen toen ik groot was.”

‘Dit is onze roeping’

Marlies en Wouter wonen met hun drie kinderen in Madagaskar. Marlies werkt als verloskundige in een ziekenhuis. Wouter vliegt als piloot voor de christelijke zendingsorganisatie MAF, die vliegtuigen inzet om medische hulp, noodhulp, ontwikkelingshulp en het Evangelie toegankelijk te maken voor mensen. Wouter zelf vliegt drie keer per week het binnenland of ‘bos’ in. “Ik vervoer predikanten, missionarissen en artsen en wij bevoorraden ook ziekenhuizen.” Het werk van de Vlaardingers is vrijwillig. “Dit is onze roeping, we willen de mensen hier helpen. “De meerderheid hier leeft in armoede.”

In maart 2024 lanceerden ze een hulpkreet. Het lijkt erop dat er meer geld nodig is om de werkzaamheden in Madagaskar voort te zetten. “We leven van donaties, we hebben geen salaris, maar wel een onkostenvergoeding van MAF Holland”, zegt Wouter. “Nu lijkt het erop dat het fonds waaruit de compensatie is betaald sneller leeg raakt dan dat er geld binnenkomt.” Ze besluiten de inwoners van Vlaardingen te bellen met de vraag of ze hen willen ondersteunen bij hun ontwikkelingswerk.

Extra tijd

En met succes, want de inkomsten zijn met bijna dertienhonderd euro gestegen. “We zijn iedereen heel dankbaar, we kunnen weer beginnen”, zegt Wouter. “Ik denk dat ons werk hier belangrijk is, omdat we lokale mensen proberen op te leiden om het werk zelf te doen”, zegt Marlies. “We zijn blij met de extra tijd, omdat we meer tijd hebben om mensen op te leiden.”

De twee hopen wat tijd op het Afrikaanse eiland door te brengen. “Het werk dat we doen garandeert niet dat we hier voor altijd kunnen blijven, maar zolang het geld blijft binnenkomen om dit werk te doen, blijven we hier.”