Over het groenwitte hart, zijn afscheid en de mogelijkheden van het Nederlands elftal

Zaterdag 22 juni om 17:15 uur

Sport

GRONINGEN – Eigenlijk hield iedereen in de club een beetje van hem. Twee jaar geleden pakte voormalig teammanager Edwin Bolt echter zijn koffers en verliet de club die hij zo dierbaar is. Zijn ontslag was niet geheel vrijwillig en Bolt praat er ook niet graag over. Maar tijdens de Euro Cup-wedstrijd tussen Frankrijk en Nederland wil hij graag de feiten op tafel leggen. Ook daar is voldoende tijd voor. De wedstrijd zelf was behoorlijk doodstil en de afgekeurde goal van Simons was voor Oranje het hoogtepunt van de hele tweede helft.

De 53-jarige Bolt is tevreden met zijn eerder geplande punt: “Het was het maximaal haalbare. Het afgekeurde doelpunt is twijfelachtig. Iedereen heeft er een mening over. “Ik denk dat er wel iets te zeggen valt voor de afgekeurde goal, maar ik had er mee kunnen leven als de goal wel geldig was verklaard.”

De teammanager
Een prachtig ‘Stadshuis’ zoals hij zijn woonhuis noemt en geheel naar zijn wens ingericht. Op een steenworp afstand van de streek die veel herinneringen bewaart, maar toch regelmatig langskomt; Corpus Den Hoorn. Het trainingscomplex “Trots van het Noorden”. Hij mist zijn baan nog steeds, ook al heeft hij een fantastische nieuwe baan gevonden. “Ik ben verantwoordelijk voor het sportbeleid bij Hogeland. Een veelzijdige baan die ik erg leuk vind. Maar het werken als teammanager was erg leuk. Wat ik het meest mis is het contact met mensen. Spelers. Als teammanager werk je 24/7 met deze jongens samen. Hoe u kunt helpen en hoe u dat het beste kunt doen. Nadat ik wegging had ik het behoorlijk moeilijk. “Ik heb het werk en de mensen gemist, al heb ik nog regelmatig contact met spelers of oud-spelers.”

Vertrek
Over zijn vertrek praat hij niet graag: “Je ziet vaak mensen die in de loop van de tijd bergafwaarts zijn gegaan. Dat wil ik absoluut niet. FC Groningen zit diep in mijn hart. Ik hou van die club. Toen ik nog in Eenrum woonde, bezocht ik als kind wedstrijden in het Oosterpark. In 2004 begon ik als leider van het onder 13 team en werd uiteindelijk coördinator van de gehele jeugdopleiding. Ik heb daar vele jaren gewerkt, onder andere met Martin Koeman. Een geweldige man en een geweldige tijd. Uiteindelijk is Bas Roorda in 2017 teruggetreden als teammanager en heb ik zijn rol overgenomen. Ik heb het vijf jaar gedaan. Met veel plezier, al is het de laatste twee jaar wel lastiger geworden.”

Afscheid. Bolt, vader van een 15-jarige zoon en 12-jarige dochter, weegt zijn woorden zorgvuldig af omdat hij niemand pijn wil doen. Tot uw eer. Een volger, een man met een groen/wit hart. “Laatst had ik een gesprek met Wouter Gudde. Het veranderde niet echt van idee, maar het was wel goed om met elkaar te praten. Hieronder kunt u een lijn tekenen. Mijn vakantieverzoek, dat werd afgewezen door technisch directeur Fledderus, was uiteraard slechts de druppel. De laatste twee jaar ontstond er steeds meer onenigheid over de werkwijze die Fledderus wilde en die coach Buijs niet kon aanvaarden. Er waren twee stromingen en ik voelde mij meer voorstander van de aanpak van Buijs. Dus nam ik beslissingen die daar rekening mee hielden. Dit veroorzaakte wrijving bij het management. Ik begrijp. Uiteindelijk wilde ik in de zomer een weekje op vakantie met mijn twee kinderen. Volgens Fledderus was dat niet mogelijk. Door diverse omstandigheden kon de vakantie niet op een ander moment worden opgenomen en was dit van belang voor mijn privésituatie. Ik hoopte op enig begrip. Zij verwierpen. En ik besloot standvastig te blijven. “Dat bleek het einde te zijn.”

Knappe mensen
Spelers en (ex-)stafleden zijn nog steeds lovend over Bolt en kijken uit naar zijn terugkeer. “Of ik dat zelf verwacht? Ik heb een goede baan, maar FC Groningen zit in mijn hart, dus als het ooit op mijn pad komt, zal ik er zeker over nadenken. Maar nu geniet ik ook van de wedstrijden op de noordtribune. Ik heb in het verleden met veel van de huidige jeugdspelers van het eerste elftal samengewerkt en dat zorgt voor een extra band. Het voordeel als fan is dat ik met een open geest kan kijken. Want hoe leuk de voetbalwereld ook is, het is ook een gekke wereld. Van de buitenkant lijkt alles romantisch en prachtig. Het is echt een vreemde wereld van binnen met veel ego’s. Maar gelukkig werken er ook hele aardige mensen, al staan ​​zij vaak niet in het middelpunt van de belangstelling. Ik denk bijvoorbeeld aan de Groningse materiaalman Bert de Voogd of aan Jakob Klaassens, de allesman. Beide mannen doen veel voor de club, maar altijd op de achtergrond. “Die mensen zijn onmisbaar.”

De wedstrijd van Oranje tegen Frankrijk is al afgelopen. Bolt zag een mislukte Memphis, een goede Schouten en enkele uitstekende reddingen van Verbruggen: ,,Hij doet het heel goed. Hij speelt alsof hij al jaren in het Nederlands elftal speelt. Ik denk ook dat Frimpong het op rechts goed heeft gedaan. Het gevaar dat vaak van Frans links komt, is volledig vermeden. Aanvallend viel het tegen en vooral in de tweede helft kregen de Fransen de beste kansen. Het Nederlandse team kan tevreden zijn met een gelijkspel. Het zou heel leuk en spannend kunnen worden tegen Oostenrijk. “Ze hebben die wedstrijd nog niet alleen gewonnen.”

Kansen voor het Nederlandse elftal
Bolt is voorzichtig over de kansen van Oranje om ver te komen. “Ik hoop dat ze tweede worden in de groep. Als je derde wordt, staat er een stoere rivaal op je te wachten. Dan kunnen ze wegvliegen. Maar ik hoop echt dat ze door gaan naar de achtste finales.” plaats. “Ik geloof ze niet.” Ik zie Spanje, Italië of Duitsland winnen. Hoewel Italië me tot nu toe een beetje heeft teleurgesteld. Maar ik hoop natuurlijk dat ik ongelijk heb.

Zal FC Groningen nog een team zijn?
De lange man met het vriendelijke gezicht kijkt nu al uit naar het nieuwe seizoen waarin ‘zijn’ club weer speelt waar hij thuishoort: de Eredivisie. “Ik ben heel benieuwd hoe Lukkien het groepsproces gaat begeleiden. De solidariteit die onder Lukkien is ontstaan, zou wel eens kunnen veranderen. De nieuwe CEO zal waarschijnlijk zijn doelman meenemen. Jurjus was vorig seizoen een van de beste spelers. Hoe zie je dat terug in de groep en de fans? Er zullen nog meer nieuwe spelers komen. Sommigen zullen vertrekken. Is er nog steeds die enorme saamhorigheid in het team? Want dat was de grote kracht. En dat komt doordat Lukkien met veel jongens uit zijn eigen academie is gaan spelen. Door al die jongeren te kiezen, steunde hij Euroborg volledig en vulde hij deze, ook als de ploeg in het rechterrijtje speelde. Hij is een man van het volk en dat was precies wat de club nodig had. Ik hoop dat ze op die weg doorgaan. Dan gaan we weer een geweldig seizoen tegemoet.”