Negen procent van de Marokkaanse stranden is niet geschikt om te zwemmen

Van de 491 gecontroleerde strandstations voldeed 90,26 procent aan de Marokkaanse zwemwaterkwaliteitscontrolenorm (MM.03.7.199). Slechts 39 stations (9,26 procent) voldeden dit seizoen niet aan deze norm.

De oorzaken van de vervuiling zijn vooral afvalwaterlozingen, een hoge toeristendichtheid, slechte sanitaire omstandigheden, klimaatverandering en de stroom van verontreinigd water naar de stranden via waterwegen.

De stranden met de slechtste waterkwaliteit zijn vooral te vinden in de regio’s Tanger-Tetouan-Al Hoceima en Casablanca-Settat, waar respectievelijk 11 en 7 stranden als ongeschikt zijn aangemerkt om te zwemmen. De overige vervuilde stranden zijn verdeeld over de regio’s Rabat-Salé-Kenitra, Souss-Massa en Dakhla en Adab Dahab.

De kwaliteit van het zwemwater in Marokko is de afgelopen jaren verbeterd, van 87 procent in de periode 2014-2017 naar 90,74 procent in de periode 2020-2023. Dit is te danken aan de inspanningen van de verschillende betrokken actoren, zoals het Ministerie van Milieu, het Nationale Agentschap voor Water en Elektriciteit (ONEE), regionale en lokale autoriteiten en milieuactivisten.

Het rapport deelt stranden in vier categorieën in op basis van de zwemwaterkwaliteit: uitstekend, goed, acceptabel en slecht. Stranden waarvan het water werd geclassificeerd als “uitstekende kwaliteit” waren goed voor 40,14 procent, en stranden waarvan het water werd geclassificeerd als “goede kwaliteit” waren goed voor 31,59 procent. Het percentage stranden met “aanvaardbare kwaliteit” was 19 procent en het percentage stranden met “slechte kwaliteit” was 9,26 procent.

Het rapport doet een reeks aanbevelingen om de vervuiling van zwemwater te verminderen en de kwaliteit van strandzand te verbeteren. Het rapport beveelt bijvoorbeeld aan om de systemen voor vloeibare desinfectie op kustniveau te versterken, die het rioleringsnetwerk, pompstations en regenwaterafvoeren bestrijken.

Het rapport beveelt ook aan om voortdurend de werking van verschillende sanitaire voorzieningen te monitoren en te garanderen die verontreiniging van het zwemwater kunnen veroorzaken als gevolg van directe of indirecte lozing van afvalwater. Het rapport benadrukt ook het belang van het voorkomen van lozingen van afvalwater, zowel huishoudelijk als industrieel, in waterwegen, afvoerputten en badzones, en van het monitoren van riolen naast stranden om de stroming en lekkage van afvalwater te voorkomen.

Bovendien beveelt het rapport aan om de decontaminatiesystemen in kuststeden, stedelijke centra en estuaria te versnellen om de vervuiling van zwemwater te verminderen. Het rapport suggereert ook regelmatige monitoring van alle mogelijke bronnen van vervuiling, zoals landbouw-, industriële, ambachtelijke en toeristische activiteiten.

Het rapport stelt ook voor om maatregelen en procedures uit te voeren die worden voorgesteld in milieurapporten over zwemwater, zoals het ontwikkelen van een actieplan, het uitvoeren van een risicoanalyse, het opzetten van een waarschuwingssysteem en het informeren van het publiek.

Ten slotte beveelt het rapport aan om stranden te versterken met adequate infrastructuur en sanitaire voorzieningen, zoals toiletten, douches en afvalcontainers, rekening houdend met de lengte van de stranden en het aantal vakantiegangers.