Wever premier - Knack - Groningen News

De laatste dagen voor de verkiezingen bestond er steeds minder twijfel over. Bart De Wever wilde premier worden, naar eigen zeggen omdat hij de enige was die hij in die rol kon vertrouwen. Na zijn glorieuze wedstrijdoverwinning (niet de grootste, maar misschien wel de meest spectaculaire uit de geschiedenis van de N-VA) was hij zondagavond iets voorzichtiger. In vroege interviews bevestigde hij dat hij zichzelf nadrukkelijk had gepresenteerd als kandidaat om het land te leiden en dat hij na de verkiezingen “niets anders” zou zeggen dan vóór de verkiezingen. Maar hij was even nadrukkelijk over het niet claimen van de positie. In zijn overwinningstoespraak werd het woord ‘premier’ in het geheel niet genoemd.

Dat was geen verrassing. Iedereen die premier wil worden, moet dat standpunt niet te expliciet claimen, zeker niet op de verkiezingsavond. Uit de gematigdheid van De Wever blijkt ook, wellicht paradoxaal genoeg, dat hij als geen ander begrijpt wat leiderschap betekent in het huidige België. Ook De Wever bevestigde zijn reputatie als belangrijkste Belgische politicus van de 21e eeuw tijdens zijn korte toespraak voor zijn eigen achterban. Niet alleen omdat hij opnieuw de verkiezingen won. Niet alleen omdat hij de klinkende overwinning stal die aan het Vlaams Belang was beloofd. Niet alleen omdat het de peilingen verwoestte: ook de stembureaus waren zondag pijnlijke verliezers. Maar ook omdat De Wever zich na zijn overwinning meer dan bij eerdere verkiezingen ‘presidentieel’ gedroeg. Dat is pure winst.

‘Ernst’

Dit gaat verder dan haar voorkeur voor flirterige outfits. Er zat geen nieuws in de toespraak van De Wever, omdat een fatsoenlijke regeringsleider niet snel zijn kaarten laat zien. De minachting kwam niet. De wrok die zoveel van De Wever’s interventies ontsiert, was ook grotendeels afwezig, afgezien van een routinematig commentaar op het ‘overlijdensbericht’ door de commentatoren van de krant. Het was zijn rijke ervaring die sprak toen hij zondag zei dat het onverstandig is om ‘sluitende uitspraken’ te doen, die alles wat eenvoudig lijkt onmiddellijk onmogelijk kunnen maken. Hij bleef praten over de ‘ernst’ en voor één keer leek het er niet op dat de ruiters van de Apocalyps al aan de grens stonden te wachten. Onder applaus van het publiek riep hij zijn militanten expliciet op om “waardig” te zijn, zowel bij de overwinning als bij de nederlaag.

Bart De Wever gedroeg zich na zijn overwinning presidentiëler dan bij voorgaande verkiezingen. Dat is pure winst.

Die waardigheid, die de winnaars na de uitslag na de moddergevechten van de campagne plots terugvinden, is een van de opvallendste verschillen tussen haar en de partij van Tom Van Grieken. Maar het is niet het enige verschil. De Wever liep het risico de campagne in te gaan met slecht nieuws, met een sterke bezuinigingsagenda en pijnlijke boodschappen over de sociale zekerheid, maar ook met realisme. Het begrotingstekort is enorm. De Wever beloofde er iets aan te doen. De flamingo’s schonken hem hun vertrouwen.

Het was een wereld van verschil met vrijwel alle andere partijen, die met veel zoetere recepten kwamen. En zeker met het Vlaams Belang, dat de kiezers niet alleen voor de gek hield met de ‘grootmoederskeukenstopwatch’ – een Vlaamse onafhankelijkheidstruc. Ook de zogenaamde ‘sociale agenda’ van extreemrechts, die de afgelopen jaren niet veel in het parlement te zien was, was een luchtspiegeling.

Waardigheid

Dat neemt niet weg dat vooral op het gebied van migratie de ideeën van Vlaams Belang en N-VA heel dicht bij elkaar liggen. Heel Europa beweegt zich naar rechts, zoals blijkt uit de uitslag van de verkiezingen voor het Europees Parlement van zondagavond, en dit heeft zeker te maken met de angst voor migratie. Maar het beruchte ‘Australische model’ dat de N-VA zo graag wil implementeren, is veel minder eenvoudig te implementeren dan een robuust begrotingsherstelplan, hoe pijnlijk dat laatste ook mag zijn.

Belangrijker nog is dat N-VA en Vlaams Belang de sociale uitkeringen voor nieuwkomers flink willen beperken. Het is duidelijk dat onze verzorgingsstaat de komende jaren onder druk zal komen te staan. Het is ook duidelijk dat we wel kunnen zien waar een systeem van tweederangsburgers begint, maar niet waar het eindigt. Ook is onduidelijk in hoeverre Vooruit, die zondag de derde grootste Vlaamse partij werd, een dergelijk systeem wil of kan tegenhouden als het in een coalitie met de N-VA belandt.

Bart De Wever kan als geen ander verkiezingen winnen. Het heeft de afgelopen twintig jaar de ‘software’ van de Vlaamse samenleving stevig gecontroleerd. Nu zal alles neerkomen op het in de praktijk brengen van uw politieke macht. Dat terrein is België. Dat gebied is ook: het verdedigen van de waardigheid waarnaar hij zondagavond zelf verwees. Aan hun vrienden, aan hun vijanden en aan de mensen die we als burgers ons grondgebied hebben laten betreden.

Wever premier – Knack

‘Ernst’

Waardigheid

Leave a Reply Cancel reply