Frames en stereotypen: hoe de media het debat over duurzaamheid en diversiteit vormgeven

Minder competent en flexibel

Daarom kent een publiek debat verschillende ideeën, vaak gecommuniceerd vanuit een bepaald perspectief. Dit wordt een raamwerk genoemd, net zoals Shell het ‘verantwoordelijkheids’-raamwerk gebruikt in het debat over milieuvervuiling. Linda van den Heijkant en Anne Kroon, communicatiewetenschappers bij ASCoR, ontdekten dat als het om diversiteit gaat, frames een negatieve invloed op het debat kunnen hebben en zelfs tot discriminatie kunnen leiden.

‘Er wordt veel gebruik gemaakt van stereotypen in de media. Neem bijvoorbeeld oude werknemers: zij worden vaak gezien als minder bekwaam en minder flexibel. Wanneer de media aandacht besteden aan oudere werknemers, verwijzen zij bijvoorbeeld naar de mogelijkheid om de pensioenen te verhogen. De focus ligt echter vaak meer op problemen dan op oplossingen”, legt Anke Wonneberger uit. “In dit voorbeeld is dat nadelig voor voormalige werknemers, omdat mensen de neiging hebben onbewust stereotypen uit de media over te nemen.”

Een stereotype creëren

Om te begrijpen hoe stereotypen ontstaan ​​en zich verspreiden in de media, heeft Christian Burgers, programmagroepleider Bedrijfscommunicatie, samen met zijn collega’s het ‘Social Categorys and Stereotypes Communication Model (SCSC)’ ontwikkeld. Het SCSC-model behandelt drie factoren, die Wonneberger in meer detail uitlegt:

• In hoeverre worden mensen gezien als een groep?

Wonneberger: ‘Klimaatactivisten zijn niet noodzakelijkerwijs een groep. Ze hebben kenmerken die we als groep waarnemen of begrijpen. In de media worden ze vaak als groep omschreven.’

• Hoe worden deze groepen gezien?

“Klimaatactivisten worden vaak als bedreigend gezien, terwijl jonge activisten al snel als lui worden bestempeld.”

• Hoe sterk zijn deze eigenschappen?

‘Klimaatactivisten lijken soms bedreigend, maar zijn dat vaak niet. In de samenleving bestaat er een sterker beeld van deze kwaliteiten dan in werkelijkheid.’