CIDI wil dat de Universiteit Leiden contacten in het Midden-Oosten openbaar maakt

Het Israel Informatie Documentatie Centrum (CIDI) wil dat de Universiteit Leiden alle partnerschappen met landen in het Midden-Oosten, Noord-Afrika, Rusland en China openbaar maakt, als deze landen de mensenrechten schenden.

De actie is een reactie op het verzoek van Woo. Het Rechtenforum, dat twee jaar geleden eiste dat de Universiteit Leiden alle partnerschappen met Israëlische en pro-Israëlische organisaties openbaar zou maken. Dat was antisemitisme, aldus journaliste Esther Voet Nieuw Israëlisch weekblad en Joop Soesan, die in Israël woont en columnist is voor dat tijdschrift.

Op 16 mei van dit jaar kondigde de Universiteit Leiden, in reactie op recente pro-Palestijnse acties op de campus, aan dat er een ethische commissie zal worden opgericht om partnerschappen met Israëlische universiteiten te onderzoeken. Bij CIDI ging dit mis. De pro-Israëlische lobbyorganisatie reageerde met een eigen Woo-verzoek.

CIDI is van mening dat de Universiteit Leiden met twee maten meet, omdat er geen onderzoek wordt gedaan naar de banden met Chinese universiteiten, het Turkey Institute van de universiteit, gevestigd in Istanbul, en de Maurits Berger Sultan Oman Chair of Oriental Studies, gevestigd in Oman. betaald, of de gift van 100.000 van de Saoedische oliemaatschappij Aramco for Islamic Studies. “Het Uitvoerend Comité evalueert echter, mogelijk uit angst voor pro-Palestijnse activisten, alleen de samenwerkingsrelaties met Israëlische instellingen”, schrijft CIDI in haar persbericht.

Maurits Berger wil nog steeds geen concreet antwoord geven, stuurt een sms Marginale opmerking. “Laten we eerst het resultaat van dat onderzoek afwachten.”

Dat wil gepensioneerd wetenschapper Jan Hoogland (Radboud Universiteit Nijmegen), voormalig directeur van het Nederlands Instituut voor Marokko (NIMAR). is van mening dat het Woo-verzoek van CIDI een reactie is op het eerdere verzoek van The Rights Forum. ‘NIMAR is onderdeel van de Universiteit Leiden. Er staat geen cent Marokkaans geld op het spel, het ministerie van OCenW betaalt het overgrote deel van de kosten van het instituut, de rest wordt betaald door de universiteit.’

Maar NIMAR heeft wel banden met Marokko. ‘Er is een vestiging in Rabat. NIMAR werkt samen met allerlei soorten Marokkaanse instellingen en uiteraard met Marokkaanse uitwisselingsstudenten. Dat is hoofdactiviteit. Maar deze samenwerking is van een andere aard dan die welke bestaat met Israëlische instellingen. Deze zijn opgenomen in alle soorten EU-programma’s. De samenwerking met Arabische universiteiten en andere instellingen is minder structureel.’

Volgens Hoogland gaat het argument van CIDI dat de universiteit met twee maten meet en een uitzondering maakt voor Israël niet op. ‘Universiteiten kijken altijd heel kritisch naar de instellingen van deze landen die niet zijn opgenomen in de EU-samenwerkingsprogramma’s. Het Woo-verzoek van CIDI is ingegeven door wrok.’

Hoogland besluit met een anekdote van vele jaren geleden, over de omstreden islamexpert Hans Jansen, de ‘binnenlandse arabist’ van Geert Wilders. Ik liep ooit met hem mee van de universiteit naar het station. Hij wist dat ik NIMAR leidde. Het was tijdens het kabinet-Rutte-I, dat aanvaardbare steun kreeg van de PVV (2010-2012). ‘Jansen vertelde mij dat Wilders verstand heeft van het NIMAR en andere instituten, maar hij zag er zeker de meerwaarde van in. Dankzij zijn jarenlange verblijf in Egypte had Jansen veel kennis over de islam verworven, kennis waar Wilders zwaar uit putte.’