Katinka-kolom. Prioriteitsproblemen achtergelaten? – Al het nieuws uit Albrandswaard

Donderdag 30 mei, 15:02 uur

KolomKolom

Dit jaar ben ik bezig met de laatste hand aan mijn studie. PLING. Ik zie een mail op mijn laptop aankomen en kijk snel naar de onderwerpregel: “Morgen, 16 mei, is locatie Kralingse Zoom gesloten en vindt het onderwijs online plaats.” Dit keer is er vanwege coronamaatregelen geen online onderwijs, zoals een paar jaar geleden, maar via demonstraties.

Een trend die zich vanuit de Verenigde Staten heeft verspreid: studenten die zichzelf ‘demonstranten’ noemen, bezetten gebouwen en eisen dat universiteiten en hogescholen hun banden met Israël verbreken. Na de gewelddadige demonstratie op de Universiteit van Amsterdam was Rotterdam aan de beurt. Deze demonstratie was aangekondigd en daarom gesloten op dringend verzoek van de driehoek, Hogeschool Rotterdam en het hoofdkantoor van Universiteit Woudestein.

Op Instagram van de organisatie van de demonstratie werd uitgelegd dat ze niet op zoek waren naar dialoog. Hun motto is: “Zonder gerechtigheid is er geen vrede.” Gelukkig was de gemeente Rotterdam met politie en ME goed voorbereid. Deze voorbereiding schrikte de relschoppers af en zij verplaatsten hun acties naar Leiden na een korte stop op het plein voor Rotterdam Centraal Station. Hier gingen de demonstranten vrolijk verder en bezetten het gebouw van de Universiteit Leiden. Vreemd!

Natuurlijk ben ik niet tegen protesten. Iedereen heeft het recht om zijn mening te uiten, maar de manier waarop deze ‘demonstranten’ handelen is natuurlijk belachelijk. Je kunt het niet eens een manifestatie noemen. Zij beschuldigen universiteiten ervan medeplichtig te zijn aan een ‘genocide gepleegd door Israël’. Slogans als: “Van de rivier naar de zee” en “Stop genocide” vullen de lucht.

Daarnaast bezetten ze gebouwen, zijn agressief tegen de politie en breken alles af wat los en vast zit. En alle gemaakte kosten zullen uiteraard worden gedragen door goedbedoelende belastingbetalers. Er is altijd veel ophef over extreemrechts, maar bij deze ‘demonstraties’ gaat het om een ​​vorm van extreemlinks activisme.

De acties van de demonstranten laten ons zien dat er een dunne grens is tussen de vrijheid van meningsuiting en het opleggen van een eenzijdige ideologie. Universiteiten moeten plaatsen zijn waar ideeën vrijelijk kunnen worden uitgewisseld en waar debat en dialoog worden aangemoedigd.

En eerlijk gezegd, na het zien van de chaos was ik blij dat ik er niet was. Mijn medestudenten noemen zichzelf misschien ‘demonstranten’, maar als je meer tijd besteedt aan het kapotmaken van meubels dan aan studeren, heb je misschien een prioriteitsprobleem.