‘Hoe jammer we het ook vinden, Washington bepaalt onze rente’

Powell deelde met zijn publiek hoe volgens hem de Amerikaanse en Europese benadering aanzienlijk verschillen. Tijdens de pandemie werd op beide continenten uitgebreide steun verleend. Alleen de weg was heel anders, zegt Mujagic: ‘In Europa moesten werkgevers mensen aan het werk houden en was de overheid verantwoordelijk voor het betalen van de salarissen. In de Verenigde Staten was de insteek: als je ontslagen wordt, krijg je steun van de overheid. En dat maakt het verschil.”

De aanpak verschilt significant, hoe kwam dat verschil tot uiting in de resultaten?

Tijdens de coronacrisis zagen we een aanzienlijke stijging van de werkloosheid in de VS. Hierdoor ontstaat er een soort dynamiek op de arbeidsmarkt. Deze ‘herverdeling van werk’ kwam de productiviteit van mensen na de heropening van de economie ten goede. Dat missen we in Europa. En dat verklaart in grote mate waarom de Amerikaanse economie het heel goed doet, terwijl de Europese economie vorig jaar stagneerde. Dit heeft ook effect op het rentebeleid: Klaas Knot liet doorschemeren dat de rente zou kunnen dalen, terwijl uit alles wat Powell zei bleek dat de Federal Reserve nog steeds geen ruimte heeft om het eens te worden met de ECB.

En wat is die beperkte ruimte?

Powell omschreef de Amerikaanse arbeidsmarkt als ‘heel erg sterk‘. Hij had signalen over een mogelijke verschuiving op de arbeidsmarkt kunnen gebruiken om aan te geven dat de zaken de ‘goede’ kant op gaan, maar hij zei dat de arbeidsmarkt er heel goed voor staat. En dat is een belangrijke opmerking, want de afgelopen maanden heeft de Federal Reserve herhaaldelijk gezegd dat de rente alleen kan worden verlaagd als de arbeidsmarkt een beetje normaliseert. Maar toen ik vorige week naar de voorzitter van de Federal Reserve luisterde, kreeg ik niet de indruk dat hij denkt dat het de goede kant op gaat.

En waar kan dat toe leiden?

Het zou eenvoudigweg kunnen betekenen dat de hele cyclus van renteverlagingen niet lang zal duren, omdat de Fed deze taak niet aankan. Als de ECB de rente drie, vier of vijf keer zou verlagen, wat meestal gebeurt als je eenmaal begint, zou je dat meteen terugzien in de waarde van de euro. Deze zou onmiddellijk dalen – onze rente zou dan veel lager zijn dan de Amerikaanse – en dus zouden we via de zwakke euro importeren waar we eigenlijk al jaren tegen vechten: een te hoge inflatie. Dus hoe vervelend het ook mag zijn voor mensen, hoe lang en in welke mate de ECB kan doorgaan met het verlagen van de rentetarieven zal uiteindelijk niet in Frankfurt, maar in Washington worden beslist.