In gesprek met Jacco Karens, juridisch adviseur omgevingsrecht en duurzaamheid bij AT Osborne

Waarom heb je voor deze functie gekozen?

Eind vorig jaar heb ik mijn scriptie afgerond aan de Rijksuniversiteit Groningen. Juist op zo’n beslissend moment rijst de vraag wat nu te doen. Ik heb een zeer stevige theoretische basis in het omgevingsrecht, maar ik merkte dat ik ook in specifieke projecten impact wilde genereren. En dat hij overheden wilde helpen met het inzetten van bijvoorbeeld de nieuwe Omgevingswet voor duurzaamheidsdoelstellingen. Ik vond AT Osborne een perfecte plek om als advocaat te werken aan het vertalen van beleidsdoelstellingen naar juridische mogelijkheden en om samen te werken met mensen uit verschillende disciplines. En dat zijn toevallig ook hele aardige en gemotiveerde mensen, dus wat wil je nog meer?

Wat hoop je te bereiken in deze nieuwe functie?

De klimaattransitie is een systeemverandering. Hoe kan zo’n enorme en veelomvattende taak worden vertaald in concrete acties? En welke rol spelen de publieke sector, de markt en burgers daarin? Ik hoop dat ik met mijn theoretische kennis van het rechtssysteem kan bijdragen aan praktische en haalbare oplossingen vanuit juridisch perspectief.

Welke rol speelt uw functie binnen de klimaatopgave?

Klimaat wordt steeds meer een vraagstuk dat verplichtingen met zich meebrengt voor de overheid: denk bijvoorbeeld aan de recente uitspraak van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Mijn rol is het adviseren over de uitvoering van die verplichtingen. Hoe doe je dat als overheid? Wie heb je nodig en welke kaders en knoppen kun je activeren? Momenteel werk ik bijvoorbeeld aan onderwerpen als warmtenetten, netwerkcongestie, elektriciteitsopslag en energiecentra. Dit zijn allemaal vraagstukken waarbij AT Osborne kan helpen een standpunt te bepalen en de inzet van juridische instrumenten daarop aan te passen.

Wat is volgens u de grootste uitdaging in het klimaatbeleid?

Uiteindelijk is de vraag hoe de balans te vinden tussen het behalen van de klimaatdoelen, het behouden van draagvlak en het verdelen van lusten en lasten. Klimaatrechtvaardigheid is de afgelopen jaren steeds meer een issue geworden. Deze balans vergemakkelijkt de discussies over bijvoorbeeld het uitfaseren van het compensatiesysteem voor zonnepanelen niet.

Hoe probeer jij je eigen leven zo duurzaam mogelijk te maken?

Duurzaam leven betekent voor mij vooral aandacht besteden aan het feit dat alles wat er is er niet vanzelf is. En dat je dankbaarheid mag vinden in wat je hebt, in plaats van altijd naar meer te streven. Tevredenheid is de beste emissiereductie. Ik denk dat de manier waarop je die houding interpreteert voor iedereen anders is. Ik eet bijvoorbeeld biologisch en bijna vegetarisch. Maar dat stoort mij niet, want ik vind het ook leuk. Als het om autorijden of vliegen gaat, doen de meest zuinige opties het meeste pijn.

Welk boek/film raad je iedereen aan?

De gebroeders Karamazov van Dostojevski. Je moet even volhouden, maar wat een fenomenaal boek.