Houd het hart zacht: Alkmaarse flespost

Oorlog en polarisatie beïnvloeden de manier waarop we met elkaar omgaan. Dit komt door onszelf, door wat we zien in onze mediabubbel en hoe we er onderling over praten.

De Russen profiteren van de lente om een ​​nieuw offensief te lanceren om Oekraïne verder te verzwakken (hopelijk niet succesvol), en er vallen nog steeds veel, te veel burgerslachtoffers in de door Hamas veroorzaakte oorlog in Gaza. Dit komt echter niet terug in de VN-cijfers, omdat deze gebaseerd waren op informatie van Hamas. Het lijkt erop dat ze alles in hun rapporten gemakshalve hebben gedupliceerd…. Het is niet voor niets dat goede journalisten zeggen dat het eerste slachtoffer van een oorlog altijd de waarheid is.

Ondertussen worden universiteitsgebouwen bezet en vernield, worden er in Amsterdam halve veldslagen uitgevochten met gemaskerde Engelssprekende leiders, en verdwijnt elke gerechtvaardigde demonstratie en poging tot dialoog in de mist van traangas en antisemitische leuzen.

Ik betwijfel ten zeerste of we de situatie in het Midden-Oosten kunnen verbeteren of beïnvloeden met deze demonstraties, de reacties en tegenreacties daarop. Beïnvloeden wij daarmee onze eigen samenleving? Het antwoord hierop kan alleen maar ‘ja’ zijn.

En die invloed is naar mijn mening slecht. Omdat we steeds meer gepolariseerd raken over kwesties waar we niets aan kunnen doen. We kunnen alleen ons best doen om het goed te maken met elkaar en voor anderen in onze eigen omgeving.

En daarom wil ik je aanraden om naar Natascha van Weezel te luisteren, kijken of lezen. Zij gaf op woensdagmiddag 15 mei de Arondeuslezing en het raakte voor mij de kern van wat er in Nederland en dus ook onder ons in Alkmaar gebeurt.

Haar vader, Max, leerde zijn dochter Natascha wijselijk om mensen als individuen te zien en niet als een groep. En om ‘het hart zacht te houden’.

Dit lijkt steeds minder het geval te zijn in de media, die kunnen winnen door shock en polarisatie te creëren of te vergroten. Ook in de politiek zijn shock en polarisatie een manier geworden om de aandacht van de media, kiezers en het land te trekken. En daar doen wij vaak zelf aan mee, als (lokale) politici, en bijna onopgemerkt als mensen.

Maar Natascha van Weezel blijft in het radicale midden. Tint. Ondanks al het antisemitische vuil dat hij ontvangt en van alle kanten eist dat hij ‘partij kiest’. Maar ze is voor zowel Palestina als Israël. Hij is tegen Hamas en tegen Netanyahu. Het klinkt uiteraard niet onlogisch, maar helaas is die nuance niet meer evident.

Ook ik werd woest na de vernederende pogrom van Hamas op 7 oktober. Ik heb op mijn manier geprobeerd de nuance ergens te bewaren, maar dat is lastig en blijft lastig.

Daarom heb ik heel bewust deze Arondeus-conferentie bezocht. De les van het behouden van een teder hart vond diepe weerklank bij mij. Ik weet niet of alles zal werken om meer mensen die radicale middenweg te laten voelen. Maar ik weet dat het het proberen waard is. Natascha geeft het door aan haar zoon Max, en met Pinksteren probeer ik met dit stuk hetzelfde te doen. Houd je hart zacht.

Jan van der Rhee