‘Het is normaler geworden om over angst en depressie te praten. Dit kan leiden tot een self-fulfilling prophecy”, zegt neuropsycholoog Eveline Crone.

Eveline Crone, een psycholoog en neurowetenschapper, zou begin mei een lezing houden in Los Angeles, Californië. Maar dat gebeurde niet. Pro-Palestijnse studenten hadden de universiteitscampus bezet. Er braken gevechten uit met pro-Israëlische studenten.

Zie jij het als een vorm van commitment?

“Ja, en ik begrijp het, maar een bezetting en een zeker geweld gaan mij te ver. Soms moeten studenten veel dingen opgeven om naar de universiteit te gaan. Nu kunnen ze hun lessen niet volgen.”

Keer je terug naar huis?

“Nee. Mijn dochter was mee, ze is bijna zestien en ze deed mee aan het symposium. We hadden net een roadtrip gemaakt. San Diego, Joshua Tree Park, Louisiana. En ik heb met aardig wat collega’s kunnen praten .”

Ze staat bekend om haar onderzoek naar het brein van adolescenten. En door zijn boeken, Het tienerbrein En Het sociale brein van adolescentenBijna iedereen weet nu waarom tieners moeite kunnen hebben met plannen en organiseren, gemotiveerd blijven voor hun taken en het beheersen van emoties. Hun hersenen, vooral de gebieden die betrokken zijn bij cognitieve functies, zijn nog in ontwikkeling. Dat duurt tot de leeftijd van vijfentwintig.

Eveline Crone was op drieëndertigjarige leeftijd docent in Leiden en sinds 2020 werkt zij ook aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. zij is daar lerares ontwikkelingsneurowetenschappen in de samenleving. Hij verwerkt, en dit zijn nieuwe, sociale inzichten in zijn werk. En betrekt jongeren bij het formuleren van onderzoeksvragen. Wat vind jij belangrijk? Wat heb je nodig? Ze is zojuist voorzitter geworden van de wetenschappelijke adviesraad van MIND Us, een stichting die zich samen met jongeren inzet voor de geestelijke gezondheidszorg voor jongeren.

Begin mei werd aangekondigd dat hij lid zou worden van de National Academy of Sciences van de Verenigde Staten. Hij adviseert politici en beleidsmakers gevraagd en ongevraagd over maatschappelijke vraagstukken. Alleen de beste onderzoekers worden uitgenodigd. “Het lijkt heel prestigieus”, stuurt hij een e-mail en aan de telefoon vertelt hij dat het een internationale trend is om op gelijke voet met de onderzochte personen te spreken. “In de Verenigde Staten wordt deze vorm van onderzoek steeds meer gezien en gewaardeerd.”

Mijn moeder was kinderarts in Schiedam en behandelde in haar praktijk kinderen en ouders met heel verschillende achtergronden.

Wanneer is het voor jou allemaal begonnen?

“Ongeveer vijf jaar geleden. Daarvoor had ik mijn volledige aandacht nodig om de hersenen van jonge mensen te begrijpen en meetmethoden te ontwikkelen om geldige uitspraken te doen over de hersenen en het gedrag. Nu werk ik ook met vragenlijsten en jongerenpanels. Het begon me te storen dat we alleen naar bepaalde groepen jongeren keken, jongeren die geïnteresseerd zijn in deelname aan onderzoek. Begrijp me niet verkeerd, ik ben blij met ze en dankbaar voor hun bijdrage, maar ik dacht: bereik ik de juiste groepen, stel ik de juiste vragen? Mijn moeder was kinderarts in Schiedam en behandelde in haar praktijk kinderen en ouders met heel verschillende achtergronden. Dat heb ik niet gezien”.

Ben jij ze gaan zoeken?

“Ja, en de pandemie heeft de spelregels voor deze nieuwe manier van onderzoek doen veranderd. Toen zijn we met veel verschillende jongeren gaan praten, waaronder jongeren uit Rotterdam Zuid die niet vaak op panelen of in de zaal te zien zijn één vandaag. Waar loop je tegenaan? Sommige mythen konden we vrij snel ontkrachten, bijvoorbeeld dat jongeren tijdens de lockdowns hun camera uitzetten tijdens de online lessen omdat ze niet geïnteresseerd waren. Maar het was onvermogen, onzekerheid. Ik merkte toen dat politici graag over de belangen van jongeren praatten. In de praktijk liepen ze altijd achter. De belangen van ouderen stonden altijd voorop. “Het hoeft ons dus niet te verbazen dat jongeren minder vertrouwen hebben in de politiek.”

Er zijn jongeren die ons vertellen dat ze het gevoel hebben dat hun seksuele vrijheid wordt opgedrongen

Welke onderwerpen vinden de jongeren met wie u spreekt belangrijk?

‘Sociale ongelijkheid. Zorgen over het klimaat. Prestatiedruk en geestelijke gezondheid. Lichamelijke gezondheid. Als je aan prestatiedruk denkt, denk je: rijke gezinnen. Maar de kinderen van nieuwkomers voelen de druk ook. Ze zeggen: mijn ouders hebben veel voor ons gegeven en nu willen ze dat ik dokter of advocaat word. En dan hebben ze ook nog een deeltijdbaan om zichzelf financieel te onderhouden.

Ziet u ook dat jongeren conservatiever worden?

“Bij de studentenverkiezingen in november stemde de meerderheid van de middelbare scholieren en studenten uit het beroepsonderwijs op conservatieve partijen, maar de motivaties hierachter zijn niet altijd duidelijk. Is het omdat ze met een Winnende team wil horen? Hebben zij zorgen die wij nog niet begrijpen? Er is veel onzekerheid over de toekomst, vanwege de oorlog en het weer, vanwege het woningtekort. En hoe gaat het financieel? Er zijn jongeren die ons vertellen dat ze het gevoel hebben dat hun seksuele vrijheid wordt opgedrongen. “We gaan onderzoeken of dit breed gedragen wordt.”

En sociale netwerken? Zeggen jongeren dat dit bijdraagt ​​aan hun stress?

“Ze noemen het niet als bron van prestatiedruk. Zo lijken ze niet te leven. Het verbaast mij dat er verrassend weinig weerstand bestaat tegen het voorstel om telefoons in klaslokalen te verbieden. Alsof het hen zo goed leek. Wat ik erg zorgwekkend vind: dat grote Amerikaanse technologiebedrijven neurowetenschappers inhuren om mensen nog meer verslaafd te maken aan hun telefoons door bepaalde algoritmen aan de applicaties toe te voegen. Collega’s die alles weten over het puberbrein.”

Alle jongeren hebben dezelfde basisbehoeften: de wereld ontdekken, hechte vriendschappen opbouwen…

Waarom lijden meer jonge mensen dan ooit aan angst en depressie?

“Ja, hoe is dat? Twintig jaar geleden begon het toe te nemen; Er werd in ieder geval vaker melding van gemaakt, en niet alleen in Nederland. De pandemie heeft als katalysator gewerkt. Er zijn onderzoekers die zeggen dat dit te wijten is aan sociale netwerken. Ik denk niet dat je het één op één kunt aansluiten. Het is in ieder geval niet de enige verklaring. Jongeren genieten ook van sociale netwerken. En er veranderen veel dingen in de wereld. Gezinnen zijn kleiner dan voorheen en ouders verwachten meer van hun kinderen. Het is normaler geworden om over psychische problemen te praten, het kan leiden tot een self-fulfilling prophecy. Als je er veel over praat, dan is het er.”

Wat kunnen we eraan doen?

“Empower jongeren in wat hen sterker maakt. Iedereen heeft dezelfde basisbehoeften: de wereld ontdekken, hechte vriendschappen sluiten, gehoord en gezien worden. Laat ze dingen doen buiten school. Organiseren van sportactiviteiten. Geef ze een stem en stem. Dat is niet alleen het geval: je moet sterker worden. Ook het milieu moet versterkt worden.”

Delen





E-mail de redacteur