Het Groningse damesteam roeit over de Waddenzee. Jo Turbo: ‘Roeien in zee is een heel ander verhaal’

De dag had niet perfecter kunnen zijn voor de ‘generaal’ van de legendarische race Harlingen-Terschelling (HT). De dames- en herenboten maakten zich op voor de laatste, zware drie uur durende training vanuit de Zweedse havenstad Groningen. De sloep is klaargemaakt, de banken zijn goed afgesteld en de roeispanen zijn gezet.

Het Groningse sloeproei-avontuur begon in 2017 met Derk en vier vrienden. Wat begon als een kleine groep met één sloep is uitgegroeid tot een levendige samenwerking met meerdere boten. Het succes van het damesteam is de trots van de vereniging.

Ze begonnen in 2019 en wonnen meteen prijzen. In korte tijd promoveerden ze naar de Hoofdklasse, waar ze momenteel de tweede plaats bezetten. ‘Dames winnen alles’, zeggen ze trots. “Dit is ons prijzenschip.”

Grote prestatie

De HT is de ‘Elfstedentocht onder de sloepvaarders’, legt Derk uit. Het is de race die iedere sloeproeier wil roeien. Dit jaar doen er 140 sloepen mee aan het uitje, met een bemanning van tussen de zes en veertien roeiers, uit het hele land. De dames streven ernaar om in drie uur en 40 minuten de finish van het 35 kilometer lange parcours te bereiken. “De race is lang”, beaamt Maike (35). “Het is een geweldige prestatie om Terschelling te bereiken.”

De Waddenzee maakt het hardlopen over lange afstanden veel moeilijker dan normaal. Roeiers moeten rekening houden met wind, golven en stroming. Josephine, die door haar roeigenoten ook wel ‘Jo turbo’ wordt genoemd, legt uit: “Roeien in zee is een heel ander verhaal. Je hebt al snel te maken met windkracht twee of drie. Vorig jaar was er zelfs windkracht vijf, waardoor was heel sterk.”

Deze training is de laatste lange training voor de HT, maar dat betekent niet dat hij minder leuk is. Koffie met stroopwafels, gezellige gesprekken en gelach worden afgewisseld met momenten van intense concentratie. Ondanks het plezier is er ook serieuze training vereist. In een ‘goed wedstrijdtempo’ glijdt de sloep met krachtige slagen door het water, voortgestuwd door de perfecte synchronisatie van de roeiers.

De zon schijnt en er waait een verfrissend briesje. Terwijl ze door de weilanden richting het Zuidlaardermeer roeien, is het enige dat te horen is het ritmische plonsen van de roeispanen en de instructies en aanmoedigingen van stuurman Derk.

Tweede familie

Ondanks dat het zo goed gaat met de dames, is er nog steeds “wat spanning” voor de HT, erkent Maike. “We trainen minder dan normaal”, legt hij uit. Door het recente overlijden van haar teamgenoot en Derks vrouw Anouk in april is de race belast. Toch besloten ze door te zetten. “We zijn een heel verenigd team”, benadrukt Derk. “Wij steunen elkaar veel. “Dit is mijn tweede familie.”

Het is een teamsport

Wat maakt roeien zo bijzonder? De antwoorden komen snel en vol enthousiasme: ‘Het is een teamsport’, ‘Je bent lekker in het water’ en ‘Je kunt je kracht leveren.’ Maike vat het goed samen: “Het is een mooie combinatie van afbraak en onzin, en je doet het samen!”