Buste van Rudi Carrell gepresenteerd bij Munnikenbolwerk

De buste van Rudi Carrell. – (Foto: bestand)

De plek werd gekozen in overleg met zijn familie; Het beeld werd ‘s middags ingehuldigd door cultuuradviseur Anjo van de Ven in aanwezigheid van zijn dochters en Rudi’s broer. Tot tevredenheid van onder meer Kees de Bakker, lid van de zoekcommissie van Rudi Carrell. “Ik ontmoette Rudi toen hij in Wieringerwerf woonde”, vertelt De Bakker, in de achtertuin van zijn huis in Groet. “Mijn vader was koopman en verkocht groenten en fruit. De kleine ondernemersvereniging organiseerde verschillende activiteiten en tijdens een van die feestjes, toen ik 8 jaar oud was, mocht ik de chauffeur helpen. Rudi, toen een jaar of 25, kwam langs om te presenteren en daarna hebben we nog even gekletst. Dat maakte indruk op mij en ik bleef hem volgen. Zelfs letterlijk omdat mijn ouders naar Alkmaar verhuisden. In 1980 publiceerde hij de verhalenbundel mijn fiets terug en aangezien hij nu een uitgeverij had, vroeg ik hem een ​​vervolg op dat boek te schrijven. Ook al had hij er geen zin in, we hielden altijd contact. Zes maanden voor zijn dood in 2006 vroeg Rudi mij om zijn autobiografie. Een leven voor de show. Ik wilde uitgeven. Ik zei ja, maar ik had geen idee dat het een boek van 800 (!) pagina’s was. We gingen het boek presenteren in de Kapelkerk en speciaal daarvoor heb ik de buste van Rudi, gemaakt door Carsten Eggers, vanuit Duitsland naar Alkmaar gebracht. We hadden ons de presentatie veel voorgesteld, maar er was meer pers dan bezoekers. Er lagen heel veel boeken klaar, maar we verkochten er maar een handvol. Na de boekpresentatie heeft de NH1816 Insurance Company Charitable Foundation het beeld betaald en zijn we op zoek gegaan naar een goede locatie in de stad. Na het overlijden van Rudi in 2007 werd het achter Mooij geplaatst, destijds het Gulden Vlies. Die plek werd een ontmoetingsplek voor jongeren en daarom werd het beeld verplaatst naar de voorkant van het Gulden Vlies, waar hij het beeld een plek gaf. op de gevel. Het beeld was niet in goede staat, omdat er een roestachtige vloeistof uitkwam, waardoor het leek alsof Rudi “roesttranen” huilde. Na overleg met Ellen Bokhove, cultuuradviseur van de gemeente Alkmaar, is het beeld verwijderd en gerenoveerd in afwachting van een nieuwe locatie. Gelukkig is het al gevonden. Laten we hopen dat Rudi voorlopig hier blijft, want het hele project heeft duidelijk te lang geduurd.”

De eerste plaats voor het standbeeld van Rudi Carrell in 2007, achter het Gulden Vlies, het huidige Mooij. – (Foto: Rodi Media)

Kees vormt samen met oud-burgemeester Marietje van Rossen, Hans Visser en Aad Kesselaar (de broer van Rudi) de kern van de commissie. Voorafgaand aan de onthulling van het beeld hield frater Aad een toespraak in het Vest Theater. Daarin zei hij onder meer: ​​“Mijn ouders hadden vier kinderen, van wie Rudi de oudste was. Wij zijn allemaal geboren en getogen in Alkmaar. Rudi zal straks uitkijken naar de buurt waar hij geboren en geleefd heeft. Rudi was een nieuwsgierige jongen. Hij stond altijd voorop. Hij rende op zijn fiets achter elke brandweerwagen aan. Toen ik een tiener was in Mulo, organiseerde ik schoolfeesten waar ik het hele repertoire van mijn vader gebruikte. En aangezien hij succesvol was, mocht hij dat ook op andere scholen doen en werd hij een bekende Alkmaarder. Rudi was ook gepassioneerd door films, vooral Amerikaanse films. Hij stuurde me naar het station om toeristen te ontmoeten voor een interessante rondleiding op de kaasmarkt. Toen was Rudi klaar om ze te ontvangen. Bovendien begon hij steeds meer geld te vragen voor optredens. Zo begon het. De verhuizing naar Loosdrecht, vlakbij Hilversum, pakte goed uit voor mijn vader André en mijn broer Rudi. Ze werd televisiester en zag haar droom werkelijkheid worden: dansen en zingen als Gene Kelly in An American in Paris. zingen in de Regen op tv. Het was een succes. In Nederland, maar ook in Duitsland. Hij bleef echter een Alkmaarse jongen en promootte zijn Alkmaar ook op Duitse shows. In 2004 arriveerde hij in Alkmaar om samen met de toenmalige burgemeester Marietje van Rossen de kaasmarkt te openen. De familie is de initiatiefnemers van de commissie en de gemeente Alkmaar zeer dankbaar voor hun inzet en het tot stand brengen van deze tastbare herinnering aan een bijzondere Alkmaarder.”