Kolom | Het is best vreemd om je kind aan een volslagen vreemde over te dragen.

‘Fijne dag verder,’ zei hij met een warme glimlach en sloot de deur. Ik heb mijn kinderen zojuist aan de zorg van een volslagen vreemde overgelaten. Fluitend fiets ik naar het station, sleep mijn vouwfiets de trein in en parkeer hem naast een groepje toeristen die met hun koffers de deur blokkeren. Terwijl ik val, raakt mijn kont die van mijn buurman. Al snel sta ik weer op en vraag hem om voor mijn spullen te zorgen, zodat ik kan plassen. Op het station stap ik de lift in zonder te weten wie. Het is bijna 9 uur ‘s ochtends en alles is nog steeds in orde.

In onze hectische levens zijn ontmoetingen met vreemden een alledaagse gebeurtenis. Dat is behoorlijk gek. Als we naar onze naaste verwanten, bonobo’s en chimpansees, kijken, hebben ze weinig met vreemden te maken en komen ze tijdens hun leven evenveel tegen als wij op een dag. Haar collega Karline Janmaat bestudeert jagers en verzamelaars, en vergeleken met chimpansees die in hetzelfde stukje Congolese regenwoud leven, reizen deze mensen grotere afstanden en drijven ze handel met andere groepen. Het aantal interacties met vreemden staat echter niet in verhouding tot dat van ons Weird’os (‘Verwesterd opgeleid geïndustrialiseerd rijk en democratisch‘), zoals ik in mijn vorige column tegen jou en mij zei.

Mensen organiseren zichzelf van nature in groepen en subgroepen. Het resultaat is een gelaagde samenleving die door de mondialisering en digitalisering steeds complexer wordt. De afspraken die we maken en de ongeschreven regels die we hanteren, maken de interactie met vreemden gemakkelijker. Een kleuterleidster moet haar opleiding tot pedagogisch medewerker afgerond hebben en een gedragsverklaring afgeven voordat zij voor andermans kinderen mag zorgen. Vergunde kinderopvangorganisaties zijn geregistreerd in het Landelijk Register Kinderopvang en alleen ouders die hun kinderen daar plaatsen, ontvangen de kinderopvangtoeslag. Een kinderdagverblijf wordt alleen in het register opgenomen als het voldoet aan de eisen van de Wet Kinderopvang, een document waarin het woord ‘artikel’ 609 keer voorkomt, de keren dat dat woord in de artikelen zelf voorkomt niet meegerekend. De GGD voert jaarlijks controles uit.

Het digitale notitieboekje

Hoewel ik tientallen kilometers verwijderd ben van mijn kinderen, ben ik erg betrokken door de foto’s en berichten die de nieuwe juf in het digitale notitieboekje plaatst. In onze WhatsApp-groep deel ik ervaringen met andere ouders. Naast officiële toezichthoudende instanties zijn er informele initiatieven die ervoor zorgen dat instellingen hun reputatie proberen hoog te houden.

Maar waarom vinden we het makkelijker om naast persoon A in de trein te zitten dan naast persoon B? Een belangrijke factor is wat we op het gezicht zien. Welke gelaatstrekken geven ons vertrouwen? Om daar achter te komen, gebruikten de onderzoekers de ‘inverse correlatie’-techniek. Je laat mensen op de computer duizend keer hetzelfde gezicht zien in grijstinten met daar overheen een wisselend ruisfilter, dat bestaat uit een willekeurig patroon van pixels. Proefpersonen krijgen tegelijkertijd twee gezichten te zien en moeten aangeven welke er betrouwbaarder uitziet: links of rechts. Het pixelpatroon zorgt ervoor dat de gezichten elke keer een beetje veranderen. Als je alle pixelpatronen over elkaar legt die er volgens de proefpersonen het meest betrouwbaar uitzagen, krijg je een babygezicht met een ronde kaak, puppyogen met grote pupillen onder lichte wenkbrauwen, een hoog voorhoofd en de mondhoeken die iets naar boven buigen . Als je de pixelpatronen van niet-geselecteerde foto’s over elkaar legt, krijg je een chagrijnige dwaas, de stereotiepe ‘onbetrouwbare persoon’.

persoon met babyface

De psychologen onderzochten vervolgens of proefpersonen een persoon met een babyface gemakkelijker vertrouwden. In feite lijkt dat het geval te zijn. Ze hoeven een gezicht slechts 33 milliseconden te zien om het als ‘betrouwbaar’ of ‘onbetrouwbaar’ te classificeren.

Maar het verhaal is nog niet voorbij. Hoewel we ons kind eerder aan een vrouw geven met een kinderlijk gezicht en vriendelijke uitdrukking, vertrouwen we politici meer met gelaatstrekken die dominantie en competentie uitstralen: een vierkant hoofd, een niet al te grote afstand tussen de ogen en een grote lengte. . jukbeenderen. En liefst een beetje aantrekkelijk. Uit onderzoek is gebleken dat deze gelaatstrekken een belangrijke rol spelen bij de verkiezingsuitslag. Kijkend naar de foto’s van de veertien lijsttrekkers voor de Europese verkiezingen NRC Vorige week heb ik gewed op Tom Berendsen van het CDA. Maar dat zal ervan afhangen, want de concurrentie bestaat uit elf andere blanke mannen in pak.

Uit de vorige week vrijgegeven discriminatiecijfers blijkt dat onze primatenhersenen het moeilijk hebben in onze moderne samenleving. De verenigingen, vooroordelen en de stereotiepe beelden die we allemaal bewust of onbewust hebben, zorgen ervoor dat we minder snel een beleid of een leider van een kinderdagverblijf vertrouwen. Deze ongewenste overblijfselen van onze evolutie voeden zich met wat we elke dag om ons heen zien en dus met wat we kennen. Dit is precies waarom het zo belangrijk is om rolmodellen tegenover elkaar te stellen om ons wakker te houden.

Delen





E-mail de redacteur