De nachtmerrie van iedere fokker: een lege doos

Na een voorbeeldige dracht blijkt het veulen een ‘slaper’ te zijn, de merrie moet naar de kliniek waar een keizersnede wordt uitgevoerd, maar zowel de merrie als het veulen overleeft het niet. Het is de nachtmerrie van iedere fokker en het overkwam de directeur van het KFPS, Marijke Akkerman. Dapper deelt ze haar verhaal met helder advies: ‘deel de doodsoorzaak en stuur een haarmonster van zowel het veulen als de merrie naar het KFPS. Het kost de fokker niets, maar die informatie kan nuttig zijn bij het onderzoek naar mogelijke erfelijke afwijkingen.’

Opnieuw drachtig na zes gezonde veulens

Marijke’s Kroon-merrie Lyfke fan A. Kroon Sport A (Norbert 444 x Onne 376) stond op het punt haar zevende veulen te krijgen. Na zes gezonde veulens ging alles deze keer goed. De bevalling begon, maar ging niet door en ze belden de dierenarts. Een verkeerde ligging van het veulen was de oorzaak van de stagnatie. De merrie werd op de trailer geladen en naar dierenkliniek Wolvega gereden, waar uit onderzoek van de dierenarts bleek dat een keizersnede de enige optie was.

De merrie en het veulen zijn niet meer te redden

Het merrieveulen had door de dwarsligging meerdere anatomische afwijkingen en met hartpijn werd besloten het veulen te euthanaseren omdat het geen kans zou hebben op een normaal leven als paard. Hoewel een keizersnede een goede kans van slagen heeft voor het veulen en de merrie dankzij deskundige dierenartsen en technologische vooruitgang, leek de dertienjarige Lyfke in dit geval zo hevig te bloeden dat ze, ondanks de inspanningen van de dierenartsen, ook niet gered kon worden. De droom van een prachtig veulen en een vrolijke merrie in de wei werd ruw en verdrietig aan diggelen geslagen.

enorme pech

Hoe is dit mogelijk? De volgende vraag rijst snel. Het antwoord is: veel pech. Het veulen bleek een zogenaamde slaper te zijn die zich tijdens de dracht in beide baarmoederhoorns ontwikkelde in plaats van één baarmoederhoorn en het baarmoederlichaam. De achterpoten waren langs het lichaam naar voren gebogen en versmolten, evenals de nek en het hoofd vanwege gebrek aan groeiruimte. Gelukkig was er geen sprake van een erfelijke afwijking, maar werden er toch haarmonsters genomen en naar het stamboek gestuurd. De dierenarts deelt zijn bevindingen en deze informatie kan nuttig zijn bij het identificeren van de doodsoorzaken. De pijn van het verlies is niet gering. De band tussen mens en dier is bijzonder en kwetsbaar. Dit kan je overkomen als je paarden hebt, maar je went er nooit aan.

Lees het uitgebreide verhaal in Phryso april/mei.