Stevige kritiek van het Zuidelijk Rekenhof: ‘Provincie Limburg heeft onvoldoende controle over miljoeneninvesteringen’

De provincie Limburg heeft onvoldoende grip op de grote investeringen die zij heeft gedaan in de regionale economische ontwikkeling. Dat concludeert de Rekenkamer Zuid in een vrijdag gepresenteerd onderzoek.

Strategisch management, toezicht en verantwoording moeten breder en effectiever zijn dan ze nu zijn. Het risicobeheer moet worden verbeterd. Hetzelfde geldt voor de informatieverstrekking aan Provinciale Staten. Ook het Limburgs Parlement zelf zou een aantal projecten van dichterbij kunnen volgen.

De Rekenkamer heeft de investeringen in drie projecten onderzocht: Maastricht Aachen Airport (MAA), het project Mijnwater in Heerlen (verwarming en koeling met water uit de corridors van de voormalige kolenmijn Oranje-Nassau III) en de Brightlands Campus Greenport See it. Alleen al deze drie investeringen vertegenwoordigen de komende jaren circa 190 miljoen euro aan provinciaal geld.

Limburg heeft ook miljoenen geïnvesteerd in andere projecten, waaronder de campussen Sittard-Geleen, Heerlen en Maastricht. De provincie kan dit doen dankzij een aanzienlijk eigen vermogen, dat vooral te danken is aan de verkoop van haar aandelen in het energiebedrijf Essent aan het Duitse bedrijf RWE in 2009 (omzet: 1,1 miljard euro).

Geen exitstrategie

De Rekenkamer waardeert dat Limburg lef toont in maatschappelijk belangrijke projecten die niet uitsluitend met particulier kapitaal kunnen worden gerealiseerd. Maar juist het feit dat de provincie bij elk van de drie onderzochte investeringen als ‘redder’ heeft moeten optreden, maakt duidelijk dat hier grote risico’s aan verbonden zijn. Als het misgaat, komen de financiële gevolgen voor een belangrijk deel bij de provincie terecht en niet bij andere partners. De beleggingen in Limburg lijken holdings van onbepaalde duur te zijn. Exitstrategieën ontbreken.

Veel van de investeringen bevinden zich op enige afstand van de provincie, omdat ze in publiek-private samenwerkingen worden uitgevoerd. Limburg zou zich echter actiever moeten opstellen als aandeelhouder en toezichthouder. Vooral omdat het in veel gevallen de grootste investeerder is en degene die de meeste risico’s neemt. Ook de interne verantwoordelijkheidsverdeling, het toezicht en de tegenspraak zijn niet goed bij de Limburgse overheid. Dit kan ervoor zorgen dat de beleggingsvisie niet kritisch genoeg is.

Rol van Provinciale Staten

De afgelopen jaren heeft de Provinciale Staten haar rol serieus genomen, vooral bij het ondersteunen van MAA, zoals breed besproken. Tegelijkertijd stellen vertegenwoordigers slechts beperkte vragen bij het verstrekken van regelmatige informatie en het onderzoeken van ongelukken. Informatie over precieze besluitvorming bij alle drie de projecten is schaars of zeer beperkt.

Gedeputeerde Staten (GS), het bestuurscollege van Limburg, nemen kritiek en adviezen ‘serieus’. De provincie was al met veel van de verbeteringen begonnen.

GS ziet niets in exitstrategieën. In werkelijkheid zorgden de aanzienlijke provinciale investeringen voor een versterkt toekomstperspectief voor MAA, het Mijnwaterproject en de Brightlands Campus Greenport Venlo, meent GS. “Een nieuwe discussie en besluitvorming over de toekomst van deze projecten zou opnieuw onzekerheid en dus risico’s met zich meebrengen.”

Delen





E-mail de redacteur