VNO-NCW: ‘Klimaatdoelstellingen halen vergt intensieve samenwerking’

De oplossing voor het klimaatprobleem is een zaak van iedereen. Het Nederlandse bedrijfsleven heeft zich hieraan gecommitteerd, heeft (gevalideerde) plannen en is op alle fronten bezig. Maar de CO2-reductieopgave waar we allemaal voor staan ​​is, alleen al in Nederland, van een omvang die we pas kennen uit de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog. Klimaatdoelstellingen kunnen alleen worden gerealiseerd door sterke overheidscoördinatie en intensieve samenwerking tussen bedrijfsleven, overheid en stakeholders.

Legalisering leidt tot rechtsonzekerheid

Legalisering gaat ten koste van een adviserende, overtuigende en coöperatieve aanpak. Bedrijven zullen de komende jaren fundamentele veranderingen moeten doorvoeren en vele honderden miljoenen, in sommige gevallen miljarden, moeten investeren. Rechtszaken betekenen echter jaren van onzekerheid voor bedrijven en kunnen leiden tot onwil om dergelijke beslissingen te nemen.

Stralingseffect van de aanpak van individuele bedrijven alleen in Europa

Het overnemen van een bedrijf biedt geen perspectief op het vinden van echte oplossingen voor het klimaatprobleem. Andere bedrijven kunnen immers hun activiteiten voortzetten. Het klimaatvraagstuk is een mondiaal probleem, maar op mondiale schaal zijn bedrijven als KLM, ING en Ahold Delhaize geen actoren in het systeem. Dat is Shell ook niet: in 2022 produceerde het zo’n 1,5% van de olie en 2% van het wereldwijd verkochte gas.

Er wordt wel eens gezegd dat een gewonnen rechtszaak over de hele wereld een rimpeleffect heeft, omdat deze wordt besproken en vervolgens wordt uitgevoerd in de bestuurskamers van grote bedrijven. Dit geldt niet voor bedrijven in China, Rusland, India, Brazilië of het Midden-Oosten. In de Verenigde Staten worden rechtszaken aangespannen tegen bedrijven die ‘te veel’ doen aan klimaatbeleid.

Ongelijk speelveld voor Nederlandse bedrijven

Als de rechter een individueel Nederlands bedrijf een individuele CO2-reductiedoelstelling oplegt, betekent dit een ongelijk speelveld ten opzichte van binnen- en buitenlandse concurrenten die deze verplichting niet hebben.

Een van de belangrijkste obstakels bij de transitie naar een circulaire en CO2-neutrale economie is dat individuele bedrijven doorgaans geen verschil kunnen maken zolang de vraag naar hun duurzame producten onvoldoende is of consumenten nog kunnen kiezen voor het niet-duurzame alternatief. . Als een individueel bedrijf hiertoe echter wordt gedwongen, zal dat zeer schadelijk zijn voor dat bedrijf als er niets wordt gedaan om het klimaatprobleem te helpen oplossen. Als dit ertoe leidt dat een ander, minder duurzaam bedrijf meer gaat produceren, betekent dit dat de wereld slechter af zal zijn.

Klimaatbeheersing is een zaak van de overheid

Als het gaat om het afwegen van alle belangen in de energietransitie, ligt het primaat bij de politiek. Politici in Brussel en Den Haag hebben de CO2-reductiedoelstelling en sectoraanpak vastgesteld, waarbij zij een evenwichtige afweging maken van alle maatschappelijke aspecten over hoe de klimaatdoelstelling van respectievelijk 55% en 60% in Nederland zal worden bereikt. In Nederland zal de bijdrage van de industrie aan de CO2-reductie in 2030 bijvoorbeeld veel groter zijn dan die van burgers met huur- en koopwoningen of die van boeren.