Twee jaar Jelle Wittebrood (FVD)

Hij had nooit gedacht dat hij de politiek in zou gaan. In die zin is Jelle, zoals hij zelf zegt, een typisch kind van deze generatie. “Ik heb voor geschiedenisleraar gestudeerd. Dan denk je dat je gaat werken voor wat je hebt gestudeerd, maar dat is niet gebeurd.”

Eerst ging hij naar Duitsland, waar hij werkte voor een grote voedselmultinational. Bij terugkeer in Nederland zette hij dit werk voort. En toen kwam de kroon. “Ineens werkte iedereen vanuit huis. Een groot verschil met kantoorplezier en vrijdagmiddagborrels. Ik heb het zeven maanden gedaan en toen was het klaar.” Hij waagde de sprong en nam een ​​kijkje op het Forum op zoek naar ‘iets’. Misschien met klantcontact, communicatie of iets dergelijks.

Van het een kwam het ander. Begin 2022 naderden de verkiezingen. “Jelle, stuur nu je CV, doe het”, moedigden zijn collega’s hem aan. Hij aarzelt niet. “Ik wilde iets betekenen voor de mensen om mij heen, voor Alkmaar. Na overleg met zijn vriendin, met wie hij in april zijn eerste kind verwacht, stemde Jelle toe. Niet lang daarna kreeg de politiek onervaren Jelle een zetel in de gemeenteraad. (tekst gaat verder onder de foto)

Jelle, die zojuist de eed heeft afgelegd; Hij is nu officieel gemeenteraadslid

“Ik dacht: dit worden hele diepgaande, inhoudelijke gesprekken, en we zullen het niet over alles eens zijn en we gaan hele grote dingen bereiken.” Want dat is natuurlijk wat je in de Tweede Kamer ziet: twintig minuten durende toespraken, felle onderbrekingen. “Dat was mijn eerste les: het gemeentebestuur verdiept zich niet zo in de politiek. Er is gewoon geen ruimte voor die discussies.” Je moet je beperken tot de kern. En daar kwam les 2 meteen om de hoek kijken: “Als je dat accepteert, heeft het geen zin om te hard te zijn voor mensen. Want je moet een compromis sluiten.”

Jelle weet dat over dat laatste binnen de raad verschillend wordt gedacht. Zelf ziet hij er weinig heil in om met gestrekt been naar binnen te gaan. “Omdat ik weet dat iedereen vanuit zijn eigen overtuiging iets goeds wil doen voor de stad. Iedereen investeert hier veel vrije tijd in en is erg gemotiveerd.”

Uiteraard hoort een bezoek aan de Tweede Kamer bij de beleving voor raadsleden en medewerkers. Links van Jelle zit Devon Zwierenberg, lid van zijn commissie.

Natuurlijk ben je het er soms niet mee eens, dat is normaal. Als het om Jelle gaat, kun je twee dingen doen: schreeuwen of kijken wat werkt. “Kijk bijvoorbeeld naar de coronamaatregelen, hoe je er ook over denkt. Sommige mensen werden heel boos en schopten elkaar helemaal in elkaar. Maar er waren ook mensen die zeiden: ‘Hé, ik ben dit beu’. ” Mijn vrienden. We gaan erop uit, maar ik sta niet achter al die maatregelen. Wist je dat? Ik organiseer een barbecue. “Voel je het verschil?”

Het werkt? Hoe kan ik ervoor zorgen dat mensen lid worden? Dit zijn gedachten die door Jelle’s hoofd gaan. “En omdat ik het niet met gestrekt been doe, denk ik dat ik meer dingen op het bord doe. Ik beschouw mezelf als een verbinder.” Hij is ook een van de weinigen die soms met het linkerblok en andere keren met rechts stemt. “Hé, wat ben je aan het doen?” hoor ik soms. Dus ik dacht dat een gesprek goed was.”

“Kijk, net als elke tiener ben ik soms irritant en recalcitrant geweest”, verduidelijkt hij. “Maar in mijn jeugd kwam ik met veel verschillende mensen in aanraking. Mijn vader werkte op een manege en iedereen kwam daar, van de havenarbeiders tot de kantoormanagers. Het was, als ik het nu bekijk, een plek waar er kwamen veel ‘bubbels’ bij elkaar.” Daar ontdekt Jelle dat er meerdere waarheden zijn. Dit blijft de man op het forum fascineren. Zijn eerste antwoord op de vraag wat twee jaar in het bestuur hem hebben opgeleverd, is eigenlijk: “Mensen ontmoeten die ik normaal niet zou ontmoeten.” (tekst gaat verder onder foto)

Tijdens de jaarlijkse raadsafsluiting hielp Jelle mee met de organisatie van het uitje. Hij is hier met zijn commissieleden Tom Peetoom (r) en Devon Zwierenberg (l).

En dat is de afgelopen periode behoorlijk gelukt. Het is alsof je veel dingen meemaakt binnen de raad. Wat maakt indruk op jou? ‘Elk nieuw wethouder neemt een dag mee met de burgemeester om iets van zijn leven te zien, van de persoon achter de politiek, om het zo maar te zeggen. Ik ging naar een oude boerderij aan de Helderseweg, waar een meisje zestig uur per week werkt om rond te komen. “Het behoud van deze boerderij, die toebehoorde aan zijn grootmoeder, kan volledig worden hersteld.”

Vergane glorie, het trekt hem aan. Veel mensen verlangen zo erg naar het ‘mooie’ verleden, denkt Jelle. De geschiedenisleraar in hem heeft dat zeker. “Ik ben geboren in de jaren ’80 en dan romantiseer je de jaren ’90. Toen alles nog leuk was. Vijftien miljoen mensen. Geen ruzie over kleine dingen.” Jelle gelooft in die kleine dingen. Dat drijft hem. Er zaten 80 leerlingen op zijn basisschool in Heiloo, “en hij kende ze allemaal persoonlijk, evenals hun ouders.” En verder zoeken naar die vertrouwde geborgenheid van het kleine, het lokale.

Kortom, het is behoorlijk veeleisend, aangezien Jelle als raadslid naast zijn fulltimebaan een belangrijk deel van zijn sociale en gezinsleven opgeeft. Toch zou hij het voor geen geld ter wereld willen missen. “Dat komt ook omdat ik altijd iemand ben geweest die op zoek is naar een uitdaging. Toen ik hiermee begon, wilde ik mensen ontmoeten, mooie gesprekken voeren, gelijk hebben en ongelijk hebben, mezelf overtuigen en verrassen. En dat is allemaal zo gelukt. ver.”