Bach en de kracht van Mattheüs | Kolom

Ieder jaar proberen Lief en ik ergens rond Pasen de Matthäus-Passion van Bach live te beluisteren. De afgelopen jaren hebben wij voorstellingen bijgewoond in onder meer Haarlem, Alkmaar, Leiden, Naarden en Amsterdam. Sommige daarvan staan ​​mij nog steeds heel helder voor de geest.

In Haarlem moest een brakend koorlid van het podium worden gehaald, in Amsterdam zagen we een fragiele Reinbert de Leeuw een van zijn laatste concerten dirigeren in het Muziekgebouw aan het IJ, maar ook bij de tramhalte bleven we na een aantal mopperende bezoekers achter bezoek aan het Concertgebouw vanwege het tegenvallende optreden. In Alkmaar stopte mijn oudere broer, die we uiteindelijk overtuigden om te komen, na de pauze omdat hij niet tegen het klassieke geweld kon.

Meestal weten we al vanaf de eerste noten of het een goed optreden gaat worden. Tijdens de pauze hebben we een concert gestaakt omdat we, op basis van wat we tot nu toe hadden gehoord, bang waren dat de Erbarme Dich, naar mijn mening het mooiste deel van de Mattheüs, zo slecht zou worden uitgevoerd dat we dat niet konden en deden. . Ik wil het niet horen.

Vorige week waren we in Haarlem voor een wel heel bijzondere versie, de eerste van maar liefst drie Matthäuses die we dit jaar gaan horen. Het was een instrumentale uitvoering onder redactie van componist Egon Kracht die hij in 2002 componeerde. Het concert vond plaats in Theater De Liefde, waar de stoelen dicht bij elkaar stonden zodat zoveel mogelijk mensen van de muziek konden genieten. En het was leuk. Hoewel ik vooraf mijn twijfels had over een optreden zonder lied, met niet-standaard instrumenten als trompet, saxofoon, gitaar, contrabas en marimba, is het een prachtig concert geworden, inclusief een bijzonder mooie versie van de Erbarme Dich. Het was overduidelijk: Egon Kracht begrijpt als geen ander de kracht van Bachs Mattheus.