Antisemitisme treft niet alleen het Joodse volk.

Laten we dit NOS-bericht dan eens vergelijken met de woorden die de predikant die mij had uitgenodigd voor een lezing over antisemitisme in De Westereen later tegen mij zei: “Antisemitisme treft niet alleen het Joodse volk, maar zegt ook iets over de verharding van de samenleving als geheel. Het is een wake-up call om de krachten te bundelen en een andere stem te laten horen. Niet uit haat, maar uit verbinding..”

En die verbinding voelde ik enorm. Buiten het feit dat ik iets te maken heb met Fryslân, waar De Westereen ligt, omdat mijn moeder daar ondergedoken zat, was het ook duidelijk voelbaar en werd er ook uitgesproken dat de ruim honderd luisteraars een blok vormden. achter mij, achter Israël en steunde de Joodse gemeenschap in Nederland.

Met deze twee gemengde gevoelens vertrok ik vrijdagochtend naar Maastricht. Zodra ik aankwam kreeg ik een WhatsApp met een foto van een matzowa, een grafsteen, met een varken erop en de vraag: Hoe is dat schattige speelgoedvarkentje op de Joodse begraafplaats terechtgekomen? Een ongepaste Poerim-grap?

‘Wat voorafging, zal doorgaan’

Poeriem is voorbij. Het was prachtig. We waren in Maastricht, op het Crowne Plaza, waar onder mijn rabbijnse supervisie de Antwerpse cateraar Freifeld van vrijdag tot maandag een heerlijk vroom Poeriem-weekend aanbood voor drieënvijftig gasten. Shabbat was inspirerend en Poerim was allemaal simcha.

Maar op Poerim waren Blouma en ik een paar uurtjes weg om de presentatie in Hotel Derlon bij te wonen van het boek van Benoit Wesly, dat ook als documentaire op televisie verscheen en sinds vorige week in de bioscoop in Maastricht te zien was.

Het boek ‘What comes before goes on’ gaat over de oorlog, over zijn broer die hij nog nooit heeft gezien, maar die een grote invloed op zijn leven had. Bij de presentatie van het boek werd Frans Timmermans, een persoonlijke vriend van Benoit, geïnterviewd voordat hij het eerste exemplaar in ontvangst nam.

Voor de duidelijkheid: Timmermans is een vriend van het Joodse volk en een fervent strijder tegen antisemitisme, ook al kunnen we niet vermoeden dat groen links van deze partij (bij nader inzien) geen tekenen van antisemitisme vertoont.

Om deze reden waarschuwde Timmermans streng tegen het antisemitisme dat hij herkent en erkent binnen de Nederlandse samenleving. Naar mijn mening mogen we dankbaar zijn dat Timmermans leider is van Groen Links-PvdA. Maar je hebt een aanhanger die, ik zal het beleefd uitdrukken, soms zeer genuanceerde meningen heeft over Joden en Israël.

purim feesten

En ondertussen de foto’s van de Poeriemfeesten van mijn kleindochter en haar man, van mijn kleinzoon (is dat zijn naam?) uit Lelystad, van mijn dochter en schoonzoon uit Almere en van mijn zoon en dochter schoonfamilie uit Chabad op campus Zuidas.

Als ik de studenten, jonge stellen en gewone mensen die onze feesten bezochten en die van onze nakomelingen bij elkaar optel, zijn Blouma en ik er trots op onze (in)directe bijdrage aan Joods Nederland te erkennen. Vele, vele honderden mensen hebben via ons Poerim kunnen vieren, zelfs in afgelegen plaatsen als Lelystad. En het aantal pakjes mishloach manot liep ook in de honderden.

Ik maakte mijn hoofd leeg over Poerim en concentreerde me volledig op Simcha. En het werkte!

Poerim kater

Maar na Poeriem ging het mis. Eerst keken we naar het derde deel van EO’s documentaire De Joodse Raad. Maakt Joods Nederland dezelfde fout als toen? Ontkennen wij de werkelijkheid?

Nadat ik dat had gezien, las ik dat Lenny Kuhr tijdens zijn optreden vandaag werd uitgescholden door een groep pro-Palestijnse misdadigers.

Hotelgasten uit Londen en Manchester gaven aan dat antisemitisme wijdverbreid is in Engeland. Velen bereiden zich voor om naar Israël te verhuizen. De koffers zijn gepakt, de benodigde papieren zijn geregeld, het huis staat te koop. Zo heb ik het in Nederland nog niet gezien, maar mensen spelen al met het idee!

Ik ging slapen met een depressief gevoel. Waar gaan we allemaal heen? Misschien is het toch tijd om naar Israël te verhuizen? Maar ik heb hier een missie, een rabbijnse taak!?

Dus belde ik een bevriende journalist en legde mijn dilemma voor. Hij vindt dat ik er te zwart uitzie. Ik vermoed dat het anti-Israëlische en anti-Joodse sentiment voorbij zal gaan en dat ik dagelijks wat meer zal moeten lopen om mijn depressieve gedachten te bestrijden.