Actrice Nhung Dam (39) is de nieuwe columniste van deze krant. Wie is deze Groningen-Amsterdam?

Hij kent Groningen als zijn broekzak. Van het ouderlijk huis in de wijk Beijum tot aan de Ebbingebrug, waar zijn vader de meest opvallende loempiastand van het land creëerde. Van de universiteitsbibliotheek, waar hij naast zijn studie psychologie parttime werkte, tot zijn studentenkamer in Oosterpoort.

Nhung Dam (39) keert regelmatig terug naar de stad waar ze tot haar 23e woonde. Daarna staat ze op het podium als actrice of deelt ze op een boekenfestival haar ervaringen als romanschrijfster. Of hij bezoekt zijn familie.

op de keukentafel

Vanaf vandaag keert hij wekelijks terug naar het Noorden als columnist voor de cultuurkatern van deze krant. Volg schrijver Joost Oomen, wiens column verhuist naar de bijlage van zaterdag.

“Het is een eervol podium”, zegt Dam over zijn plek Dagblad van het Noorden . “Ik bereik mensen aan de keukentafel via de krant, in hun hoofd, misschien wel in hun hart.”

Hij schrijft al een paar jaar columns. Noord-Hollands Dagblad die voortkwam uit een klein aantal columns waarvoor hij schreef door Volkskrant schreef ter vervanging van Sylvia Witteman, die op vakantie was. “Ik heb al een draai van 180 graden gemaakt”, zegt hij. De focus van zijn columns is altijd tweeledig: actualiteit getint met zijn persoonlijke ervaringen.

Ze zijn breed. Dam is niet alleen multi-getalenteerd in de kunst – ze is actrice, theatermaakster en schrijfster –; Hij heeft tevens zijn master psychologie behaald, komt uit Amsterdam, Groningen en heeft Vietnamese ouders. “Door hen besef ik dat de vrijheid van meningsuiting en de persvrijheid niet vanzelfsprekend zijn en dat we ze moeten waarderen.”

Hoe ziet een land zonder kunst eruit?

Hij hekelt het feit dat zijn sector, de artistieke sector, elk jaar moeilijker wordt. “We moeten vechten voor subsidies, elk jaar is er een duidelijke grens en wordt het steeds moeilijker om nieuwe dingen te doen. Soms vraag ik me af of mensen beseffen hoe een land is zonder kunst of met kunst puur gereguleerd door de overheid, zoals in Vietnam .”

Zijn Aziatische afkomst verdwijnt nooit naar de achtergrond. In zijn werk is hij een bron van verhalen en in het dagelijks leven is hij de belichaming van het nieuws van vorige week dat 1 op de 3 Aziaten in Nederland wordt gediscrimineerd.

Hanky ​​Panky Shanghai

“Dat gebeurde zeker in mijn jeugd en nu krijg ik nog regelmatig pittige opmerkingen, van ‘ga terug naar je eigen land’. Hoe komt dat? Ik ben in Groningen geboren”, zegt Dam. Ze is zacht aan haar jeugdjaren gaan denken. schoolleraar die op zijn verjaardag in een stoel zat en de hele klas Hanky ​​Panky Shanghai liet zingen, inclusief schuine ogen. “Nu classificeer ik het als onwetendheid, maar het deed mij pijn, juist omdat ik zo graag een van de anderen wilde zijn.”

Hij maakt zich zorgen over de huidige toestand van het land, waar grote politieke verschillen de mensen scheiden. “Ik wil bruggen bouwen en verbindingen zoeken, verhalen vertellen die niet vaak verteld worden zodat bijvoorbeeld kansarme kinderen en mensen die niet vaak gehoord worden een stem krijgen. Ik hoop dat er begrip ontstaat.”

Zijn werk roept zeker reacties op bij het publiek. Soms is iemand boos. “Dat is de oude blanke man die nooit heeft leren omgaan met tegenstellingen”, zegt Dam. Hij krijgt vaak positieve feedback van mensen wier ogen hij heeft geopend en die het probleem van de andere kant bekijken.