Kostbare tijd: flessenpost uit Alkmaar

niet boos zijn, verwonder je gewoon. Dit is eigenlijk een uitspraak die ik steeds vaker tegen mezelf herhaal, maar soms kan ik niet anders dan erg verrast zijn en probeer ik niet boos te worden.

Mensen zijn bijzonder, dat is mij duidelijk, en dat betekent niet altijd iets positiefs.

Ik hield altijd de tijd bij en kwam liever een half uur te vroeg dan 3 minuten te laat. Ik ergerde me altijd aan mensen die te laat kwamen en dan lachend riepen: ‘Oké, ik ben er, toch?’

Mensen die te laat komen hebben er simpelweg geen last van, ze voelen niet hoe vervelend het is en hebben daardoor niet door dat de ander daar heel anders over denkt. Het heeft dus geen zin dat ik hierover boos word, want de enige persoon die er last van heeft, ben ik. Maar… dat neemt niet weg dat de ruimte van woede plaats heeft gemaakt voor verwondering of verbazing.

Het heeft geen zin om je zorgen te maken over hoe anderen zo lui kunnen zijn met de tijd van anderen. Het is mijn eigen keuze om vroeg aan te komen en het is ook mijn eigen keuze om op iemand te wachten.

Mijn bedrijfssituatie is nu anders. Hoe moeilijk het ook voor mij was, ik heb geleerd dat mijn tijd waardevol is. Wanneer een klant niet komt opdagen in mijn salon, krijgt hij/zij de mogelijkheid om uit te leggen waarom hij of zij niet is gekomen. Als ik in dit verhaal het gevoel heb dat het echt een vergissing was, dat iemand zich er echt rot over voelt, accepteer ik dat vaak en plannen we een nieuwe afspraak, maar als ik twijfel, dan komt er een no-show rekening. .
Dit zijn mijn openingstijden en ik kies er niet voor om hier te wachten. Gelukkig gebeurt dit niet zo vaak in mijn klas.

Ik hoor steeds meer collega’s vragen om aanbetalingen of om behandelingen vooraf te betalen om het aantal no-shows terug te dringen. Nieuwe klanten die op het laatste moment geen zin hebben om uit bed te komen, lijken nu echt iets te zijn.

Ik vraag me echt af bij dit soort dingen.
Mijn tijd is waardevol, zelfs privé. Tijd zou voor iedereen waardevol moeten zijn, want hoeveel geld je ook verdient in het leven, je kunt nooit tijd verdienen. Elke minuut die voorbij is, is voorbij en je krijgt hem nooit meer terug, maar het belangrijkste is dat je niet weet hoeveel tijd je nog hebt in je leven.

We moeten allemaal eens kijken naar hoe we ons leven leiden. Besteden we tijd aan de dingen die we leuk vinden of gewoon aan wat mensen van ons verwachten en wat we moeten doen? Verspillen we tijd aan onzin waar we niet blij van worden of laten we anderen ons leven beroven?

Ik probeer verstandige beslissingen voor mezelf te nemen. Het vinden van een gezonde balans tussen werk en privé, maar ook aan wie en waar ik mijn kostbare tijd aan besteed. Doe de dingen die je wilt doen en geniet ervan. Stel het niet uit tot later, want als het later eerder komt… dan ben je te laat.

Ik haat het om te laat te komen.

cindy