Amsterdam Brass blaast zijn laatste adem uit – Blaasmuziek – Nieuws

FOTO’S: BEZORGING VAN MESSING IN AMSTERDAM

“Het was voor mij een groot muzikaal avontuur”, zegt Frank van Koten (1992-2008), die veruit degene was die met de band de meeste vooruitgang boekte. Hij was niet de eerste directeur van de band, het was Meindert Boekel, maar hij stond wel aan de basis van de doorstart van de Nationale Brassband naar Amsterdam Brass. “Toen Jan de Wit, mijn Volvo-dealer, die wist dat ik graag dirigeerde, mij vroeg drie repetities te dirigeren, waren er zes muzikanten. Daarna zijn we samen opgegroeid. Toen ik vertrok, stond er een stabiele band die meedeed op het hoogste niveau in de Nederlandse brassbandwereld.”

GESCHIEDENIS
Met het einde van Amsterdam Brass verdwijnt een deel van de Nederlandse brassbandgeschiedenis. De band van de hoofdstad werd in 1962 opgericht als de Nationale Brassband. De eerste directeur was Meindert Boekel. Onder zijn leiding (25 jaar lang) was Amsterdam Brass een van de belangrijkste brassbands van Nederland. Bij hun tienjarig bestaan, in 1972, won de band de titel Brassband van het Jaar, het toenmalige onofficiële Nederlandse kampioenschap. Na drie kampioenschappen in de eerste divisie is Amsterdam Brass sinds 2003 een vaste waarde in de hoogste categorie van de Nederlandse brassbandscene. “Het was leuk om in Amsterdam te werken”, vervolgt Van Koten. “Als je elkaar zo goed kent, kun je samen stromen. “Toen werd het pas echt spannend: muziek maken is veel meer dan alleen de noten nauwkeurig spelen.” Stap voor stap zetten Van Koten en de band de Amsterdamse brassbandmuziek op de kaart. Onder meer optredens tijdens Sail Amsterdam, het Grachtenfestival en in het Muziekgebouw aan het IJ.

LOVEN
Ook Pierre Volders (2008-2018) en Paul van Gils (2018-2023) prijzen het pad
werken met de band. Volders: “Het is een club voor blazers met een eigen mening, dus het was geen eenrichtingsverkeer waarbij ik de band vertelde hoe ze iets moesten repeteren. Het gebeurde nogal eens dat ik commentaar of suggesties kreeg van een van de bandleden. “Dat betekende dat het voor mij als dirigent altijd een uitdaging was.” Van Gils is het daarmee eens. “Het werktempo in zo’n goede band is erg hoog. Vaak is er maar een klein gebaar nodig om het gewenste effect te bereiken.”

STRIJD TEGEN BRAND
Maar aan al die prachtige herinneringen komt een einde. Het bestuur en de leden zijn tot de conclusie gekomen dat het niet meer mogelijk is om in Amsterdam een ​​amateurband op het hoogste niveau in stand te houden: “We zijn de afgelopen jaren voortdurend bezig geweest met het blussen van branden”, vertelt voorzitter Chris Zoodsma over de lastige situatie. beslissing. jaar. “Het vinden van waardige vervangers werd steeds moeilijker. Vooral omdat de vijver waar Amsterdam Brass vist erg klein is. Soms wilden muzikanten uit andere plaatsen of conservatoriumstudenten tijdelijk of via projecten helpen. Daar stond vaak een financiële compensatie tegenover. Maar door de onvolledige programmering werd het steeds lastiger om concerten te geven waarmee we inkomsten konden genereren. Dit alles heeft ons ook financieel kwetsbaarder gemaakt. We hadden geen tijd meer om het muzikale niveau te verbeteren.”

REFLEXEN
De laatste drie regisseurs blikken terug op de hoogtepunten uit hun carrière in Amsterdam. “Voor mij waren het drie kampioenschappen op rij in de eerste divisie, waarvan de laatste in 2002 misschien wel de meest bijzondere was”, begint Van Koten. “We speelden The Wayfarer van Eric Ball en het collectieve gevoel voor muzikaliteit dat we op het podium hadden was heel bijzonder. Maar we gaven ook een fantastisch concert met als thema VUUR in het Muziekgebouw aan het IJ waar we Stravinsky’s Vuurvogel speelden. Het langzame middendeel (de Berceuse) was werkelijk magisch.”
Pierre Volders herinnert zich een tijd waarin hij zich niet eens gedroeg: “In mijn eerste
seizoen bij de band, mijn vrouw zou arriveren op de dag van het Nederlands Brassband Kampioenschap. Het is geen ideale situatie om op de tribune te staan. Vervolgens ging Luc Vertommen met de band naar de NBK. Tijdens de voorbereiding kwam ik een proef luisteren en die avond werd mijn dochter geboren, een heel bijzonder moment.” In 2010 was hij erbij tijdens de kampioenschappen. “We speelden Within Blue Empires van Paul Lovatt-Cooper. We kregen meteen kippenvel en werden ook nog eens tweede. Toen al besefte ik: als iedereen het probeert, kun je bij deze band een bijzondere energie krijgen. Het was nooit helemaal schoon en af, er was altijd iets te doen op het podium. “Soms ging het niet zoals verwacht, maar als het gebeurde, was het geweldig.” Dat maakte Paul van Gils ook mee tijdens een concertconcours in 2019 in het Zwitserse Sankt Gallen, waar de groep de eerste prijs won. “Het proefstukje beviel ons helemaal niet en een week voor de reis vond ik het nog steeds niet leuk. Vorige week besloot ik door te gaan totdat ze het speelden zoals ik wilde. En wat is er gebeurd? Op het podium verliep alles ineens precies zoals ik in gedachten had.” Ook voor Van Gils is het project uit 2022 met Johan de Meij een hoogtepunt. “Het gebeurt niet vaak dat een uitverkochte zaal gevuld is met zulke mooie muziek, met Brandt Attema als solist en met Johan de Meij zelf. En zeker niet dat je dat een dag later nog een keer hoeft te doen tijdens een uitzending van Podium Witteman.”

GELUID
Ieder van de drie heeft vanuit zijn eigen visie en ervaring bijgedragen aan het geluid en het succes van Amsterdam Brass. Van Koten: “Vanuit mijn 35 jaar ervaring als solohoboïst van het Radio Filharmonisch Orkest wilde ik muzikanten de cultuur van de klassieke uitvoering meegeven: bewust nadenken over projectie, flexibiliteit en frasering. En verbeelding, niet alleen maar noten spelen. Dat heb ik altijd volgehouden.” Volders: “Ik heb altijd geprobeerd de band uit te dagen met een atypisch repertoire voor fanfares. Hoewel ik erg geniet van een mooie mars, ben ik er trots op dat de band altijd veel wereldmuziek is blijven spelen. Verder wilde ik vooral de band laten groeien door ze vertrouwen en een gevoel van veiligheid te geven.” Van Gils: “Ik heb kunnen profiteren van wat Frank en Pierre al waren begonnen. Ik heb altijd geprobeerd spelers te laten nadenken over het verhaal achter de noten. “Het is niet genoeg om naar punten en punten te kijken.”

SAMENWERKEN
Integendeel, de drie directeuren hebben ook veel geleerd tijdens hun tijd bij Amsterdam Brass. Van Gils: “Dat dirigeren meer gaat over samenwerken dan over instructie en dat muzikanten ook regisseur zijn.”
kan inspireren. Het werktempo in de kampioensdivisie heeft mij geleerd dat ik ook meer van andere orkesten kan vragen en in een hoger tempo kan werken dan ik aanvankelijk dacht.”
Pierre Volders brengt ook educatieve lessen vanuit Amsterdam. “Ik heb veel drive en de band weet dat ik heel opgewonden kan raken als ik met hen op het podium sta. Ik heb geleerd dat het mijn rol is om rust in de groep te brengen en iedereen op het juiste moment gefocust te krijgen.”
Frank van Koten sloot zelfs af met een hoboconcert. “Ik heb vooral genoten van de kunstvorm die de fanfare al 150 jaar is en van het enorme enthousiasme van de muzikanten. Het feit dat Philip Wilby een hoboconcert voor mij schreef was de kers op de taart. “Ik had het voor geen goud willen missen!”

PROGRAMMA
Amsterdam Brass markeert het einde van een tijdperk met een selectie van de favoriete stukken van de band en verrassende nieuwe arrangementen.

• Gandalf (de tovenaar) uit Symfonie nr. 1 In de ban van de Rings (Johan de Meij)
• suite kamer buiten Maria van Buenos Aires (Astor Piazzolla, gearrangeerd door Steven Verhelst)
• Wonder (Dennis Hazenoot)
• Tallis-variaties (Philip Sparke)
• hercab (Gianluigi Trovesi, arrangement van Steven Verhelst)
• Oktober zon (Allan Botschinsky)
• Het lied van oude vrienden (Jacques Brel)
• Fantasie over Tico Tico (Derek Bourgeois)
• Castelo / Lobo / Traditionele liederen van de wereld (arr. Willem van Merwijk)
• het is geweldig (George Gershwin)
• gal kracht (Peter Graham)
• Ridder Tempelier (George Allen)
• Aan de grachten van Amsterdam (Peter Shott, arrangement van Sylvia Maessen)

Praktisch: Amsterdam Brass Slotconcert onder leiding van Paul van Gils, Pierre Volders en Frank van Koten met trompettist Jan van Duikeren | Zaterdag 6 april, 20:15 uur | Muzikaal gebouw aan het IJ Amsterdam | Kaarten: klik hier.

Op de foto: Na 61 jaar valt het doek voor Amsterdam Brass.