Met een goede arm en veel sloophout bouwt Henk honderden insectenhotels

“Gaaf”, zegt Henk bij het tonen van de nieuwe werkplaats in Crabbehof. “Nu hebben we de ruimte. In de vorige situatie konden we niet schilderen en zagen tegelijk. We moesten dus kiezen. En boren en praten ging ook niet samen. Als er gasten waren, konden we niet boren. Nu blijven de schilders aan de andere kant, wij werken hier, dat scheelt tijd en dus geld.

Ze zijn gered van de straat en de vuilstort, zeggen ze, dankzij make & more in de volksbuurt van Dordrecht. Op de Donkerstraat kunnen buurtbewoners terecht voor een kop koffie, kunnen mensen ver van de arbeidsmarkt zich prima vermaken en is iedereen welkom die een schroef of een stuk hout nodig heeft. Wat ze maken met sloophout en andere spullen, wordt in de winkel verkocht. Making that & more heeft nu een gloednieuwe werkplaats.

Afval met waarde

Vrijwilligers lopen door de straten van Dordrecht op zoek naar ‘waardevol afval’. Het wordt gebruikt voor het maken van insectenhotels, pennenbakjes, tuinmeubelen en nog veel meer. Daarna wordt het weer verkocht. Buurtbewoners weten ook hoe ze spullen moeten maken en meer die een tweede leven verdienen. Tenslotte krijgen ze zaagsel van de bouwmarkten in Dordrecht. Anders zou alles verloren zijn gegaan. Maar de oude werkruimte was te klein voor de dertig vrijwilligers.

“We hebben veel hulp gekregen bij de verbouwing”, vertelt Barbara Saarloos van Maak & meer. Er waren onder meer subsidies van het Oranje Fonds, het Univé Buurtfonds en de gemeente Dordrecht, maar er werd ook materiaal, een professionele zaag en veel hulp van vrijwillig onderhoudspersoneel gedoneerd. “Zoveel hulp is geruststellend”, zegt Barbara.

Henk (69) kan nu naar eigen wens gaten boren met een professionele boormachine. Hij doet het rustig en geconcentreerd. Er komt rook uit het hout. “Tienduizend… ja, dat weet ik zeker”, zegt hij over het enorme aantal bugcamera’s dat hij heeft gebouwd. Henk repareert al jaren vier dagen in de week spullen en bouwt insectenhotels. Zijn gebouwen zijn overal in Dordrecht en zelfs daarbuiten te vinden. De huizen heten ‘Insectenhotel Henk’. Toen een nieuwe wijk klaar was, heeft de woningbouwvereniging er 110 in opdracht gegeven.

Herseninfarcten

“Ik heb geen kracht meer aan mijn rechterkant. Mijn rechterkant heeft het echt begeven. Ik heb twee beroertes gehad. Ik moet alles met mijn linkerkant doen. Dat is wel een beetje lastig omdat ik rechtshandig ben”, zegt Henk van Kints over zijn situatie. Hij is blij met zijn plaats in het doen en meer.

“Je bent elke dag bezig. ‘s Nachts voel ik het aan mijn schouders. En als ik thuiskom, zie ik nog steeds al die gaten voor me. Maar het doet me nog steeds goed.” Henk werkte vroeger als kraanmachinist. “De UWV-medewerker zei tegen mij: Henk, dit heeft geen nut meer.” Thuis zitten is niets voor de inmiddels gepensioneerde Dordtser. Gelukkig was er een merkteken en meer.

“Het idee om afval te recyclen kwam van onze medewerker Ed”, vertelt Barbara Saarloos. “Toen we de buurt aan het schoonmaken waren, zag hij veel waardevolle houten voorwerpen en oude meubels op straat liggen. Het waren mooie voorwerpen voor een tweede leven: om te renoveren of om te vormen tot iets anders.” Met upcycling doelt Barbara op het transformeren van een ogenschijnlijk waardeloos product in iets moois en waardevols, dat vervolgens wordt verkocht.

op vreemde plaatsen

Barbara Saarloos is niet langer verrast door wat er op straat te vinden is. Het toont een glanzend zwarte tafel. “Een eikenhouten tafel. Mate Ed heeft hem letterlijk uit de struiken gehaald. Het is een prachtige tafel. Stevig. We hebben hem allemaal uit de struiken gehaald. Daarna hebben we hem opnieuw afgewerkt en besloten dat hij zwart moest zijn. We staan ​​er al jaren. “

De bijenhotels van Henk zijn een van de meesterwerken van de productie en meer. Maar toen kwam de bestelling voor 110 exemplaren voor de nieuwe wijk. Het moest ook in korte tijd gebeuren. “Eerst dacht ik: ‘Dit gaan we niet doen’”, zegt Barbara. “Dit is te veel. Maar de vrijwilligers wilden het wel. Ze waren ook heel mooi, met een logo. Toen werd het: schouders eronder en stampen met de voeten. Het werkte. We waren heel trots. Maar dat zijn we niet. Ik zal het elke week doen “, serie.

Wat Henk van Kints betreft, hij gaat voorlopig door met het boren van gaten, vertelt de voormalig kraanmachinist op de werf van de Biesbosch. Hij verveelt zich verre van het werk. “Af en toe heb ik wat spierpijn, maar daar moet je aan wennen.”

In onderstaande video laat Henk zien hoe hij al die gaten boort.