‘Onze baby is gevallen. Ik wil de zwangerschap afbreken, maar ik ben bang dat mijn vriend mij dat besluit kwalijk neemt.’

De vraag

“Mijn partner en ik zijn zeven jaar samen en we hebben een dochter van twee jaar oud. We probeerden al een hele tijd opnieuw zwanger te worden, en iets meer dan drie maanden geleden is het eindelijk gelukt. We waren erg blij omdat we de hoop hadden verloren om normaal zwanger te worden. Bij twaalf weken hebben we gekozen voor een NIPT-test. Een formaliteit, denken wij. Gewoon om er zeker van te zijn dat onze baby volkomen gezond is. Toen de gynaecoloog mij belde, hoorde ik aan haar stem dat er iets mis was. Er werd een afwijking gevonden: ‘Uw kind heeft mogelijk het syndroom van Down. Een vruchtwaterpunctie kan uitsluitsel bieden.’ Het voelde alsof ik voor altijd gevangen zat in dat bevroren moment. Mijn vriend reageerde rustiger. Hij zei dat een kind met het syndroom van Down ook welkom is, dat die kinderen ook gelukkig kunnen zijn. Dat betwijfel ik. Ik wil mijn kinderen een zorgeloze jeugd bieden. Ik wil dat ze later de kans krijgen om zelf beslissingen te nemen. Ik denk niet dat een kind met het syndroom van Down ooit een volwaardig leven zal leiden. Bovendien wil ik onze dochter beschermen. Als wij er niet meer zijn, wie moet er dan voor zijn broer zorgen? Natuurlijk, zij.