FC Groningen geeft alles, maar eindigt in zicht van de haven

De Groningers deden er alles aan om voor de derde keer de finale te bereiken. Terwijl de conventionele wijsheid dacht dat de ploeg van coach Dick Lukkien kansloos zou zijn, bleek het tegendeel het geval te zijn. Voor rust was FC Groningen de betere ploeg en had het min of meer de controle over de thuisploeg. Met veel enthousiasme en energie nam Groningen de wedstrijd in handen.

De organisatie op het veld klopte, waardoor Feyenoord deze wedstrijd zeker niet op de automatische piloot kon winnen. Nadat Groningen al had gewaarschuwd met pogingen van Luciano Valente en Jorg Schreuders plus een schot tegen de paal van Laros Duarte viel na ruim een ​​half uur het doelpunt. De sterke Duarte schoot hard vanaf een meter of twintig en had het geluk dat zijn schot van richting veranderde, waardoor de doelman geen keus meer had; 0-1.

Dat past perfect bij het imago van de partij. Na rust zette Feyenoord een stap naar voren en kwam FC Groningen steeds meer in de problemen. Veel offensief gevaar kon niet meer worden gecreëerd, waardoor de defensieve druk toenam. Na ongeveer een uur ging het voor de eerste keer mis. Een voorzet van Stengs bereikte de tweede paal, waar Hancko de bal van dichtbij kon afwerken.

Daarna herstelde het evenwicht totdat het in de slotfase misging. Op links liet Leandro Bacuna een gat achter waar Feyenoord meteen van profiteerde. Invaller Ondrej Lingr scoorde het winnende doelpunt. De druiven waren zuur voor FC Groningen. Hij overdreef, maar stond nog steeds met lege handen. Zie een gestrande uitbreiding in het zicht van de haven.

Pride of the North speelde een uitstekend bekerseizoen en als ze dit niveau wekelijks kunnen halen, kunnen ze met vertrouwen de rest van de competitie tegemoet treden. Weliswaar speelde Groningen in de eerste helft niet als een ploeg uit de Eerste Divisie, maar de overgang met FC Den Bosch uit aanstaande maandag zal groot zijn.