Door: Theo Olthuis – Flessenrek Alkmaar

Theo Olthuis (1941) is geboren in Amsterdam, waar hij opgroeide en tot 1998 woonde. Daarna verhuisde hij naar Bergen (NH). Hij is docent geweest in Amsterdam en theaterdocent aan de balletscholen De Toverfluit en Scapino Dansschool. Olthuis schrijft gedichten en toneelstukken voor kinderen en volwassenen. Gedichten verschenen in de tijdschriften Okki en Taptoe en in vele bundels.

Ook schreef hij liedjes en scènes voor televisie (onder meer voor Sesamstraat, Klokhuis en Koekeloere). Plus teksten van onder meer Herman van Veen, Stef Bos, muziektheatergroep Samba Salad en Kranenburgh Vocaal Ensemble. Momenteel werkt hij als theaterdocent in Bergen en als schrijver bezoekt hij periodiek scholen en bibliotheken in het land. Soms ook in België. Als schrijver bezocht hij Nederlandse scholen in Singapore en Curaçao.
Sinds 2009 schrijft hij wekelijks een aforisme voor Bergens Nieuwsblad.
Theo Olthuis wint de Rabobank Cultuurprijs 2010.
Vanaf 2014 schrijft hij ook aforismen in de nieuwsbrief KCB NU (Bergen Centrum voor Kunstenaars) en in het omroepmagazine Max Magazine.

Recent werk:
Ik wil een monster, geïllustreerd boek met tekeningen van Rowdy Huiswoud, 2013.
Jeugdpoëzie: Hoera, ik ben weer wakker (2011)
Witch Trees is Afraid of Heights, geïllustreerd boek dat rijmt op tekeningen van Jenny Bakker, 2008.
Jeugdpoëzie: je kunt alles in je hoofd doen, 2007; inmiddels vierde druk.
Licht voor de nacht, 2005.
Poëzie voor volwassenen: Golf / over Bergen naar Camperduin, 2006.
De klik van de riem, over avonturen met je hond, 2006. Voor meer informatie: www.theo-olthuis.nl

Theo Olthuis zegt zelf over schrijven:
Gedichten en songteksten kun je niet bedenken, ze komen gewoon naar je toe. Een kwestie van goed opletten! Ik heb altijd potlood en papier bij me omdat ik vaak inspiratie raak als mijn lichaam beweegt. Plots ontstaat er een idee of een goede openingszin, bijvoorbeeld tijdens een wandeling langs de zee. Soms in de supermarkt, in het zwembad (zonder papier of potlood!) of op de fiets door het bos. Rem, stap af en let snel op, anders verdwijnt het!
Eenmaal thuis, opgerold in mijn schrijfstoel voor het grote raam met uitzicht op een prachtige lindeboom, begint het echte werk: schrijven, doorstrepen, verwijderen en toevoegen. Het hardop lezen van de nieuwe zinnen of het zingen van de regels kan vaak helpen. Tot er iets overblijft dat hopelijk de moeite waard is. Dat weet je in ieder geval pas de volgende dag. Als er een nachtje geslapen is en het ei is niet alleen gelegd, maar ook uitgekomen…