De praktijk is de meester van alle dingen.

Als ik Bram aan tafel zie zitten, vaak in ouderwetse, oversized pakken uit de tijd dat hij nog elke week bij Oger kwam om te winkelen, denk ik steeds: ‘Hoe is het mogelijk om op een punt te komen waarop je niet meer de schoonheidssalon?” advocaat, maar jij zit hier, tussen al deze marginale figuren uit de entertainmentwereld? Want zoals de meeste lezers ongetwijfeld weten, was Bram Moskowicz jarenlang een bekende en gerenommeerde strafrechtadvocaat, een van de beste strafrechtadvocaten van Nederland. Een extravagante dandy. Uiteindelijk werd hij echter uit zijn functie ontheven omdat hij (onder meer) weigerde de verplichte bijscholingscursussen te volgen die jaarlijks door de Orde van Advocaten worden voorgeschreven.

Bram zal ongetwijfeld gedacht hebben aan de beroemde woorden van Julius Caesar: De praktijk is de meester van alle dingen. “Waarom zou ik dan nog meer trainingen volgen?” Het is iets waar Bram vaak aan moet denken. Maar dat kwam hem uiteindelijk duur te staan. Want als je de verplichte bijscholing niet volgt (ieder jaar moet iedere advocaat een x aantal opleidingspunten behalen, vaak op het vakgebied waarin hij of zij praktijk uitoefent), loop je het risico uit je ambt te worden ontheven. Dit geldt bijvoorbeeld ook voor accountants en notarissen.

Voor veel advocaten zijn deze ‘opfriscursussen’ echter eerder een ‘last’ dan een ‘plezier’: punten worden vaak pas in de laatste maanden van het jaar verdiend. Tijdens deze laatste maanden ‘regent’ het aanbiedingen voor dagcursussen die in november of december gevolgd kunnen worden. Want tja, de punten die jaarlijks verdiend moeten worden zijn hard nodig, vraag het maar aan Bram!

Om deze afkeer en demotivatie een beetje te verzachten, worden tegenwoordig steeds meer cursussen op exotische plekken gegeven. Zoals een masterclass ondernemingsrecht op Curaçao, inclusief partnerprogramma. Terwijl mijn man zich zorgen maakt over de laatste ontwikkelingen op het gebied van het ondernemingsrecht, gaat mijn vrouw met de andere vennoten op excursie naar een aangespoeld schildpaddenopvangcentrum. Of een verdiepingscursus Arbeidsrecht in Tirol, waarbij leden een paar dagen gaan skiën of wandelen. Zoiets geks kun je je niet voorstellen. Het parcourscircuit is inmiddels een ‘booming business’ geworden.

Deze verplichting geldt nog niet voor advocaten in opleiding (zogenaamde “leerlingen”), aangezien zij in ieder geval de noodzakelijke theoretische opleiding (drie jaar) moeten volgen als onderdeel van hun opleiding. Op onze vestiging in Alkmaar werken momenteel maar liefst 8 stagiaires (een logisch gevolg van het feit dat ons kantoor inmiddels het grootste kantoor van de regio is geworden) en vrijwel dagelijks komt er één met een (studie). vragen.

Uiteraard probeer je hem op weg te helpen met een briljant antwoord of een concrete instructie, al ben ik er persoonlijk van overtuigd dat advocaten-stagiairs het vak zoveel mogelijk ‘met vallen en opstaan’ moeten leren. Met andere woorden; Verwen jezelf niet te veel, maar zet vanaf dag één je voeten in de modder. Want de advocatuur leer je vooral in de praktijk. En meteen een eigen praktijk ontwikkelen. Het verschil tussen theorie en praktijk is in de praktijk veel groter dan in de theorie.

Er wordt vaak gezegd dat stagiaires van andere kantoren de eerste jaren vooral ervaren kantoorcollega’s moeten volgen. Ik heb zelf geverifieerd dat u een zaak heeft tegen (de andere kant) een van de Zuidaskantoren. Dan arriveren ze met 3 of 4 advocaten, en de jongere advocaat draagt ​​trots de tas van de oudere advocaat. Maar na drie jaar hebben ze geen enkel dossier meer op hun naam (ze hebben geen eigen praktijk opgericht) en hebben ze nauwelijks of nooit een jurk gedragen.

Iedereen moet weten hoe hij zijn eigen stagiaires moet opleiden. Maar in ieder geval geldt ons credo: de praktijk is de meester van alle dingen. Sterker nog, zoals de ‘goede oude’ Julius Caesar het ooit zo krachtig uitdrukte.

Ik weet nog goed dat ik 27 jaar geleden mijn eerste rechtszaak had. Dit vond plaats in het voormalige gerechtsgebouw Geestersingel in Alkmaar. Ik had een toga geleend van mijn 1,80 meter lange kantoorgenoot Berts, een voormalige matroos. Op een gegeven moment, toen ik alle 1,80 meter lang naderde om de rechters een document uit de zaak te overhandigen, struikelde ik over mijn gewaad. Helemaal naar beneden, ga naar voren. Natuurlijk begroetten de aanwezige juryleden me met gelach, maar ik probeerde de situatie te “redden” door heel onverschillig en ontspannen naar mijn tafel terug te keren alsof er niets was gebeurd. Ik heb op dat moment meer geleerd dan 10 cursussen mij hadden kunnen leren. Geen enkele cursus kan concurreren met de praktijk.

Ik blijf echter trouw de vereiste cursussen volgen. Al was het maar zodat ik bij SBS Shownieuws nooit hoef af te dalen naar het niveau van ‘bureauadvocaat’.