‘Een vrouw moet altijd lief, leuk en gezellig zijn, maar ik wil de verliezersvrouw in de kijker zetten’

Soms zou hij willen dat hij The Dude was, omdat de hoofdpersoon er niet is. De Grote Lebowski ze is een knuffelbare verliezer en zou daar graag een vrouwelijke versie van zien. Daarom bieden de films houvast, inspiratie en een spiegel in het leven van theatermaakster Ada Ozdogan Opbrengst gaat deze week in première.

Lorianne van Gelder20 februari 202417:00 uur

Ada Ozdogan (34), uit Amsterdam, doet theater, maar het was eigenlijk toeval dat ze er mee begon. Zijn moeder is filmmaker, zijn vader journalist. Hij houdt zoveel van cinema dat hij het liefst permanent in een bioscoop zou willen zitten. Maar ze is (nog) geen filmmaker geworden. Met zijn achttiende was hij te jong om naar de filmacademie te gaan.

Op advies van zijn moeder begon hij te leren wat acteren was. En ze werd toegelaten tot de Toneelacademie Maastricht. Het theater won zijn liefde. Maar de films staan ​​model voor zijn optredens en zelfs voor zijn eigen leven. Dit zijn er vier die haar hebben gevormd.

1. De Grote Lebowski (Coen-broers, 1998)

“Ik kan me een verliezer voelen, zoals The Dude in deze film. Dat gevoel van ‘mijn leven is echt waardeloos vergeleken met andere mensen’. Ik heb vaak het gevoel dat ik achterop raak. Thuis zijn er veel zeer problematische en ongeopende belasting- en incassobrieven. Er zijn momenten waarop er niets gebeurt in mijn leven.”

‘De man binnen De Grote Lebowski Ik vind hem een ​​geweldig karakter. Hij is een man die zijn vloerkleed kwijt is, de hele tijd in een badjas rondloopt en meestal dronken of high is. Bij een man is het op de een of andere manier leuk om naar hem te kijken of we accepteren hem, terwijl een vrouw altijd aardig, lief en aardig moet zijn. Voor één keer wil ik een verliezer in de kijker zetten.”

2. Melancholie (Lars von Trier, 2011)

“In werkelijkheid Melancholie Ook over de verliezers. Je hebt twee zussen, van wie de één haar leven volledig op de rails heeft en de ander depressief is. Maar als het land in gevaar is, is het de depressieve zuster die er het beste mee om kan gaan. Ik heb twee keer een depressie gehad en één keer uitputting. Bij mij werd de diagnose ADD gesteld, maar vrij laat. Vroeger zagen ze mij als een dromerig meisje, maar ik kon me niet echt concentreren. Daarom heb ik er al heel lang eentje. neuken Zelfbeeld.”

3. De grote schoonheid (Paolo Sorrentino, 2013)

“De hoofdpersoon, Jep Gambardella, is mijn favoriete personage op aarde. Hij heeft al veertig jaar geen roman meer geschreven, omdat hij zijn eerste roman schreef toen hij simpelweg verliefd was en dat gevoel nooit meer heeft ervaren. Het is natuurlijk mijn projectie, maar hij was zo verlamd door de hartzeer, het is iets dat ik herken. Als je je rot voelt, kom je in een soort ‘niets is waar’-toestand terecht. Totdat Gambardella erachter komt: als schrijver hoef ik geen enkele waarheid te verkondigen. De geschiedenis is een moment van de waarheid, waar bepaalde wetten en regels van toepassing zijn. En dan kun je het loslaten.”

“Toen ik de Toneelacademie Maastricht verliet dacht ik: wie wacht er op mij? Ik ben echt nog een klein kind. Ik dacht dat regisseurs alles moesten weten. “Nu weet ik dat elke keer dat het maar een poging is, een truc, je niet alles hoeft te weten.”

4. Reservoirhonden/Django Unchained/Kill Bill (Quentin Tarantino, 1992, 2012, 2003)

“Tarantino’s verheerlijking van geweld is voor mij een goede vorm van escapisme. mijn vorige optreden Grappig Het was een combinatie van een Django Freeman-vrouw, van de moordzuchtige vrouw moordrekening en vervolgens gecombineerd met het belang van de karakters zoals in Honden reserveren.”

“Tarantino is ook de koning van de diefstal: alles wat hij heeft gemaakt laat zien dat hij op de schouders staat van alle makers die hem voorgingen. Het is een reizende videotheek. Zo werk ik ook. Als ik aan een script werk, is de ene pagina geïnspireerd door de ene film en de volgende door een andere. En zo is het Opbrengst Een combinatie van Vreemde dingen, De Grote Lebowski, Seksuele voorlichting, Harry PotterTarantino-films en De ontbijtclub.”

The Returned: 21-24 2/24, Podium Mozaïek, 2/25 Theater de Verbeelding (Purmerend), 3/8 Bijlmer Parktheater, 22-3/24 Theater Bellevue.

Over de auteur: Lorianne van Gelder schrijft al ruim tien jaar voor Het Parool, voornamelijk over theater, cultuur en media. Daarnaast is ze presentatrice van de wekelijkse metropoolpodcast Parool Amsterdam.