Lachgasgebruik is meetbaar en beïnvloedt het rijgedrag

Willem Woelders, hoofd portefeuille medicijnen bij de politie, is tevreden met de uitkomsten van het onderzoek: “Uit dit onderzoek blijkt dat lachgas kan worden gedetecteerd in inadembare lucht en bloed en dat het gebruik ervan in het verkeer de rijvaardigheid beïnvloedt. Iets wat we al zagen in onze dagelijkse politiepraktijk (veel verkeersongevallen). “Dit onderzoek biedt ook een aanzet om in de toekomst een meetinstrument te ontwikkelen waarmee we het gebruik van lachgas in het verkeer beter kunnen monitoren.”

Onderzoek naar lachgas in het verkeer

Er bestaat momenteel geen meetmethode om lachgas in het lichaam te detecteren, bijvoorbeeld in uitgeademde lucht, bloed of speeksel. De politie handelt nu op basis van de bepalingen van de APV en andere strafwetten (zoals de Wegenverkeerswet). Tot nu toe was ook niet bekend hoe lang lachgas detecteerbaar blijft en wat de precieze invloed ervan is op de rijvaardigheid. Dit onderzoek noemt de technieken die het meest geschikt zijn voor het detecteren van lachgas in uitgeademde lucht, bloed of speeksel in een rechtshandhavings- en opsporingscontext. Volgens dit onderzoek was het niet mogelijk een grenswaarde te bepalen waarboven de invloed op de rijvaardigheid te groot is. Hiervoor is meer onderzoek nodig.

Het onderzoek testte veelbelovende meettechnieken in het TNO-laboratorium en valideerde de toepasbaarheid ervan, mede op basis van adem- en bloedmonsters van proefpersonen. De Universiteit Maastricht heeft bij 24 proefpersonen het effect van het gebruik van lachgas op het gedrag getest.

Annette Kliphuis, hoofd CBRN-onderzoek bij TNO: “Ons onderzoek richt zich onder meer op innovatieve oplossingen voor maatschappelijke problemen op het gebied van veiligheid en gezondheid. Onderzoek naar de detectie van lachgasgebruik in het verkeer draagt ​​bij aan het veiliger maken van de samenleving. Jan Ramaekers van de Universiteit Maastricht vult aan: “Bij een korte vergiftiging door lachgas is het onmogelijk om auto te rijden. Zelfs nadat de lachgasvergiftiging is geëindigd, zijn er nog steeds kleine resteffecten op het psychomotorisch functioneren die minstens 45 minuten lijken te duren.”

Conclusies

• Recreatief gebruik van lachgas kan worden gemeten door het inademen van lucht en bloed gedurende ten minste 60 minuten na inhalatie.

• De resultaten laten zien dat toepassing en onderzoekstoepassingen van recreatief gebruik van lachgas in het verkeer technisch haalbaar zijn.

• De initiële high direct na recreatief gebruik van lachgas is onverenigbaar met verantwoorde deelname aan het verkeer.

• De gedragseffecten van distikstofoxide verdwijnen niet volledig na de intense aanvankelijke high die wordt ervaren tijdens en tot 1 minuut na inhalatie.

De onderzoekers bevelen verder onderzoek aan om duidelijk in kaart te brengen welke aspecten van de rijvaardigheid negatief worden beïnvloed en in welke mate. Daarmee zou ook de vraag kunnen worden beantwoord bij welke concentratie lachgas de impact op de kans op ongevallen onverantwoord wordt. Verder vervolgonderzoek kan mogelijk meer duidelijkheid verschaffen over de vraag of en onder welke voorwaarden een speekseltest als meetmethode kan worden ingezet.