Lachgas kan gedurende minstens uren in het bloed en de adem worden gedetecteerd.

Iedereen die lachgas recreatief gebruikt, loopt een aanzienlijk risico op (neurologische) gezondheidsrisico’s. Wie onder invloed van lachgas rijdt, brengt niet alleen zichzelf maar ook andere weggebruikers in gevaar. De politie vermoedt dat lachgas betrokken was bij een aanzienlijk aantal ongevallen met doden of ernstig gewonden tot gevolg. Maar dat kan nog niet bewezen worden. Dit maakt opsporing en handhaving moeilijk of zelfs onmogelijk.

De Universiteit Maastricht en TNO hebben in opdracht van Politie en Politie en Wetenschap onderzoek gedaan in het laboratorium en met proefpersonen in het LUMC. De Universiteit Maastricht heeft de effecten van lachgas op aspecten van het rijgedrag onderzocht en TNO heeft onderzocht welke detectietechnieken lachgas kunnen meten en hoe lang na inhalatie lachgas in het menselijk lichaam kan worden gedetecteerd.

De resultaten geven de politie handvatten om te demonstreren hoe rijden onder invloed van lachgas en welke technieken daarvoor geschikt zijn. Vervolgonderzoek is nodig om nauwkeuriger te bepalen hoe lang na gebruik lachgas kan worden gedetecteerd, maar vooral bij welke drempelwaarden de rijvaardigheid van het lichaam onaanvaardbaar wordt beïnvloed.