Geen wachtlijsten of gebouwen: deze geestelijke gezondheidszorgorganisatie, die al 500 Groningers heeft geholpen, pakt het anders aan

Noem GGZ en de wachttijden voor behandeling zijn overweldigend. Wie een verwijzing heeft naar een psycholoog of psychiater in Groningen, hoeft slechts een half jaar te wachten voordat hij of zij met een behandeling voor een angststoornis of depressie kan beginnen. Het patiëntenaanbod is groot, evenals het aantal vacatures voor artsen in de verschillende instellingen. De uitzondering op de regel is BuurtzorgT.

Gerard Lohuis bekijkt de cijfers. Sinds BuurtzorgT ruim vijf jaar geleden van start ging in Groningen, hebben 1.118 mensen psychische problemen gemeld bij de organisatie. De behandeling is inmiddels zo’n 500 keer succesvol afgerond en de rest loopt nog. Wat niet betekent dat die 500 ‘afgeronde’ zaken niet meer kunnen bellen. “Bij ons wordt nooit een dossier afgesloten”, zegt Lohuis, sociaal psychiatrisch verpleegkundige. “Klanten hebben onze directe nummers en als er een probleem is, komen wij.”

Toegankelijk

BuurtzorgT staat bekend als de meest toegankelijke organisatie binnen de geestelijke gezondheidszorg. Er zijn geen kantoorgebouwen voor managers en ondersteunend personeel. Simpelweg omdat dit soort medewerkers niet bestaan. Alle mensen die bij BuurtzorgT werken, maken deel uit van de behandelteams, die bestaan ​​uit psychiaters, klinisch psychologen, verpleegkundig specialisten en psychiatrisch sociaal verpleegkundigen. De teams werken vanuit buurtcentra. In Groningen zijn vijf teams verspreid over de stad en Haren actief. In de rest van de provincie en in Drenthe is BuurtzorgT nog niet gestart.

Er is geen hiërarchie binnen de teams, zegt Harald Schneider, die anders de oudste psychiater zou zijn geweest. “Iedereen is even verantwoordelijk. De beslissingen zijn unaniem. Als iemand het ergens niet mee eens is, wordt het voorstel niet goedgekeurd. Maar we hebben geen tijd om te klagen. Als je ergens last van hebt, moet je dat zeggen”, zegt de psychiater. “Je moet altijd zoeken naar een oplossing. Dat werkt vaak, want als je hetzelfde bent, word je creatiever.”

Het is bekend dat het hard werken is in de geestelijke gezondheidszorg. Bij BuurtzorgT durven ze te zeggen dat de medewerkersbetrokkenheid nog hoger is dan gemiddeld. “Je kunt niet bij ons werken als je alleen maar je werk wilt doen, en dat is alles”, zegt Schneider. Het schrikt niet af, althans niet bij de mensen die BuurtzorgT wil behouden. “Andere GGZ-instellingen hebben een personeelstekort, maar dat geldt niet voor ons. Mensen komen spontaan opdagen, daarom hebben wij nooit vacatures.”

Sneller

Omdat cliënten direct contact hebben met behandelteams en ook omdat medewerkers zich niet aan spreektijden houden, is hun organisatie beter toegankelijk dan andere GGZ-instellingen, zegt Lohuis. “We kunnen beloven dat we er zullen zijn om mensen sneller te helpen dan anderen.”

Maar voor wie is BuurtzorgT precies bedoeld? “Niet voor mensen die reguliere geestelijke gezondheidszorg kunnen krijgen”, zegt Schneider. “Maar helaas krijgt niet iedereen zijn eerlijke deel. Ongeveer een derde blijft het moeilijk hebben en zal het meeste baat hebben bij onze aanpak. Wij focussen ons niet op de diagnose. Het heeft bijvoorbeeld geen zin om zomaar met EMDR-therapie te beginnen.”

Dus hoe werkt het? “We willen altijd analyseren wat klanten nodig hebben in het leven. En we richten ons niet alleen op die persoon, maar ook op zijn omgeving en kijken hoe familie en vrienden kunnen worden ingezet om iemands leven op de rails te houden. Daarom zijn wij in de wijken, om dichter bij de mensen te zijn. Buiten de behandelkamer. Uiteindelijk kun je betere dingen doen.”