Blog: Woede | politie.nl

‘Samen met mijn collega zijn we naar een adres gegaan waar een gewonde vrouw binnenkwam. Het is nacht en we vragen ons hardop af waar de vrouw vandaan komt en wat er met haar is gebeurd.

Het is een studentenhuis met drie jonge vrouwen. Een van de vrouwen kwam als laatste thuis en vroeg om een ​​taxi om haar vlakbij af te zetten. Hij had het laatste stuk gelopen. Op weg naar huis werd ze aangevallen door een man die haar met een hamer op haar hoofd sloeg. Ze bleef bewusteloos achter. Hij sleepte haar met zich mee en op een afgelegen plek mishandelde hij haar seksueel.

Hij herstelde en slaagde erin de weg naar huis te vinden. Daar zit ze nu op de grond met haar twee vriendinnen die niet meer weten wat ze moeten doen.

Mijn collega en ik zijn bij hem thuis en proberen mijn gedachten op een rij te zetten. Ik zie intense angst in zijn ogen. Ik wil haar helpen, maar ik moet ook fysieke afstand bewaren om geen sporen te verstoren. Het geeft mij een gevoel van machteloosheid. Ik zou haar liever knuffelen, troosten en haar vertellen dat alles goed komt. De hulpeloosheid van deze vrouw zorgt ervoor dat ik een intense woede voel jegens de persoon die dit lijden heeft veroorzaakt. Dit komt tot uiting als ik tegen hem zeg: “Je bent nu veilig. Als hij nu terugkomt, is hij van mij.’

Ik ben bang voor wat het met mij doet. Jouw lijden moet nu eindigen. En daar, tussen het haar, nat van het bloed, verschijnt plotseling die blik die ik nooit ben vergeten. Een moment van wederzijds begrip. Ik voel de hand van mijn collega op mijn schouder. Ze begint te zeggen: ‘Peet. Haal het. Ik blijf bij haar en ga met haar mee naar het ziekenhuis. “Ik zal ervoor zorgen dat er goed voor haar wordt gezorgd en dat er hulp wordt geboden.”

Ik verlaat het huis en kijk de verlaten straat in. Eigenlijk had ik verwacht dat veel collega’s ons zouden zoeken, maar ik zie alleen onze auto en de ambulance. Blijkbaar kun je aan mijn stem horen dat ik mezelf niet ben als ik me op mijn mobieltje hardop afvraag waar iedereen is. Ondertussen begin ik in de richting te lopen waar ik vermoed dat de jonge vrouw ook is gereisd.

Dan klinkt de stem van een andere collega door de mobiele telefoon. Hij vraagt ​​mij waar ik ben. Ik zie hem even later aankomen. Via de walkietalkie had hij inderdaad aan mijn stem gehoord dat ik mezelf niet was. Hij pakt mij vast en kijkt mij in de ogen. Ik hoor hem zeggen: “Kom op, alles is al geregeld, samen gaan we hem zoeken en arresteren.”

Mijn andere collega heeft inmiddels meer informatie van het ziekenhuis over waar ze de jonge vrouw hebben achtergelaten. Via die route naar zijn huis vonden we ook de plaats delict. Gelukkig kunnen forensische onderzoekers hier later sporen van de dader vinden. Daardoor kon deze man zijn straf later niet ontlopen.’

Donderdag 22 februari is het Europese Slachtofferdag. Heeft u een vermoeden van geweld of seksueel misbruik? Bel bij direct gevaar 112. In overige gevallen kunt u contact opnemen met Veilig Thuis via 0800-2000 ofveiligthuis.nl