Van een riviercruise door de ‘Grönnens Laid’ tot een eindeloze romantiek in het bos. Bij het Noord-Hollands Orkest | is alles mogelijk beoordeling ★★★★☆

Voor haar toegift vroeg Gabriela Montero, NNO-soliste in Griegs pianoconcert, het publiek van De Oosterpoort om een ​​melodie waarmee ze kon improviseren. “Ik doe het al sinds ik jong was”, zei de Venezolaanse pianist. Het werden de eerste maten ervan. Grönnens zei: waarvoor Geert Teis in 1919 de woorden schreef.

Montero (53) keerde in zijn improvisatie niet terug naar de romantische sfeer van Edvard Grieg van voorgaande momenten, maar sloeg een muzikale wending richting Bach. Ik was benieuwd hoe zijn improvisatie werkt. Amsterdamse tulpen, had een dag eerder gespeeld in het bomvolle Concertgebouw. Maar ja, zoals Montero zei: “Dit is muziek van het moment, uniek.”

Vierdaagse muzikale boottocht.

Het concert in Amsterdam was de afsluiting van een echte NNW-riviercruise, iets nieuws. Ongeveer honderd gasten betaalden 900 euro en begonnen woensdagmiddag aan een vierdaagse muzikale boottocht met optredens van leden van het orkest, waarbij ook Hoorn aangedaan werd.

Wie het budget te boven gaat, kan zaterdagavond naar Groningen afreizen. Daar serveerden Montero en het NNO onder leiding van chef-dirigent Eivind Gullberg Jensen een heerlijke Grieg, de Noorse componist die in 1868, vóór de pauze, misschien wel het populairste pianoconcert uit de Romantiek schreef.

Vanaf de eerste maten was het spel ijzersterk, en Montero leek de noten lekker los aan te slaan, maar was tegelijkertijd heel precies. De balans met het orkest, dat de bijna improviserende aanpak van de solist uitstekend volgde, was perfect. In het eerste deel klonk deze bekende muziek helder en nieuw.

In het tweede en derde deel neigde de prettige losheid soms naar een wat ongeordender geluid, terwijl Montero de toetsen soms heel stevig vast leek te houden. Of kwam het door de vleugel, die een beetje luid klonk?

Bruckners bosromantiek

Het koper klonk na de pauze soms schril, maar dat hoort bij de bosromantiek van Anton Bruckner. Vierde symfonie is doordrongen. Het geluid van jachthoorns, de bossen die eeuwig zingen, de eindeloze valleien van dennenbomen, onderbroken door rotsachtige vergezichten: het is de rust en uitgestrektheid van het diepe, donkere bos die deze symfonie geeft, de Romantisch gebeld, gebeld.

De meesterlijke muzikale weergave hiervan door de Oostenrijkse componist wordt afgewisseld met landelijke dansen op dorpsfeesten, ritmische wandelingen door het bos, als reactie van een bedachtzaam mens op de overweldigende natuur om hem heen. Inclusief passages van aanbidding als koraal, want religieuze devotie heeft ook een plaats bij de katholieke Bruckner.

Gullberg Jensen leidde het orkest met vaste hand langs het muzikale pad, dat van de ene climax naar de volgende leidde, afgewisseld met prachtige melodieën, vol leven. Met snaren die soms breed en krachtig zijn en soms met een zachte brom en prachtige goed ingehouden blaasnoten, met een hoofdrol voor het koper.

Poëzie met een muzikaal karakter, waarin de tijd ruim een ​​uur stilstaat, eindigend in een climax waarin gebed en lofprijzing van de schepping samensmelten.