Buren van de Van Mesdagkliniek in Groningen over Mouloud Mezlay, een ontsnapte TBS-patiënt. ‘Vroeger was het gebruikelijk’

Veelzeggend is het contrast tussen de metershoge betonnen muren met prikkeldraad van de Van Mesdagkliniek en de kinder- en bakfietsen voor de huizen rondom de kliniek. In de wijk Helpman wonen honderden, zo niet duizenden mensen op loopafstand van de plek waar ruim 250 tbs-patiënten worden behandeld.

Deze patiënten zijn allemaal mannen die een misdrijf hebben gepleegd, daarvoor zijn veroordeeld en doorgaans al een gevangenisstraf hebben uitgezeten. Hieronder valt ook de 33-jarige Mouloud Mezlay, die bijna twee weken geleden tijdens zijn verlof verdween en sindsdien vermist wordt.

‘Eerste in lange tijd’

Uit een rondgang door de buurt blijkt dat de buren zich daar geen zorgen over maken. Rond de hoge muren van de kliniek wandelen mensen met kinderwagens in de zon, fietsen en wandelen met hun honden. “Ach, dat hoor je pas een week nadat hij ontsnapt is”, haalt een man zijn schouders op. ‘Dus wat moet je anders met hem doen?’

De man woont in Kempkensberg, achter de kliniek. Maar als kind groeide hij op in de Helper Oostsingel, vertelt hij. “Vroeger was dat een gewone zaak. Ik weet nog dat mijn ouders zeiden: er is nog iemand vertrokken. Soms hoorde je over bekende criminelen, zoals de seriemoordenaar Hans van Zon. Nu weet je niet wie hier is, misschien is het maar beter. De lekkages vallen ook mee, het is voor het eerst sinds lange tijd.”

Het is weg

De Thomsonstraat ligt tegenover de Van Mesdagkliniek. Kinderen spelen op straat, enkele tientallen meters in een rechte lijn van de drukke Hereweg en de kliniek. Een echtpaar dat wandelt en geniet van de zon woont al 17 jaar op deze plek. “Toen we hier kwamen wonen, is er ook iemand uit de kliniek ontsnapt, denk ik met behulp van lakens”, vertelt de vrouw. Als buurtbewoner mocht hij tijdens een rondleiding even binnenkijken. “Dat was indrukwekkend”.

Maar ook zij maken zich geen zorgen. Nooit, zegt haar man. “Als iemand uit de kliniek of tijdens een verlof ontsnapt, gaan ze hier zo snel mogelijk weg”, zegt hij. “Hier op straat vind je ze echt niet. Voor ons is het helemaal niets.” Ze weten dat TBS-patiënten met ziekteverlof in de buurt kunnen zijn, maar ook dat baart hen geen zorgen. Het is een heerlijke plek om te wonen, zeggen ze allebei.

De beste plaats

Drie jaar geleden verrezen achter de Van Mesdagkliniek in het Engelse Kamp bijna 100 woningen. Iedereen die hier een huis kocht, wist dat ze naast een TBS-kliniek gingen wonen. Een man die zijn hond uitlaat, zegt dat hij nooit bang is geweest voor de mensen aan de andere kant van de muur, laat staan ​​voor de lichtvervuiling. “Maar dat is ook niet zo erg”, zegt hij.

“Ik woon hier heel graag. Als iemand weg wil, stapt hij in de trein en is hij echt weg. Dat vind je hier in de buurt niet. Daar maak ik me geen zorgen over. In die zin is de buurt naast de kliniek de beste plek om te zijn.”

En hoe zit het met de aanblik van die hoge betonnen muur met prikkeldraad? “We zijn met de Van Mesdagkliniek in overleg of daar enkele kunstwerken of muurschilderingen gebruikt kunnen worden.”