Column: Een stukje friet | Onetime.nl

De frituur in Leiden

Frieten of frietjes trouwens. Jaren geleden was ik op een koude doordeweekse middag in Leiden. Opeens had ik dat gevoel. Spontaan, overweldigend verlangen naar troostvoedsel dat vreugde terugbrengt. Omdat ik de omgeving niet kende, vroeg ik aan voorbijgangers of er een frituur in de buurt was. Leiden is gewoon Nederland, dus elke buurt moest zijn eigen frituur hebben. Drie keer werd ik afgewezen. Het kan niet waar zijn. Natuurlijk was opgeven geen optie. Zelfs als ik een paar kilometer moest lopen, moest ik chips eten.

Opeens had ik een briljant idee. Leiden was misschien wel Nederland, maar niet Brabant. Aan de volgende voorbijganger, dit keer zorgvuldig geselecteerd op zijn bordeauxrode uiterlijk, vroeg ik of ik ergens in de buurt frietjes kon halen. Drie minuten later had ik vijftig meter om de hoek mijn bestelling geplaatst. Dubbele mayonaisefrietjes. Het smaakte naar friet, zelfs geweldige friet. Missie volbracht.