“Een indrukwekkend eerbetoon!” – Archief Mastenbroek

Dinsdagavond trad de Amy Winehouse Band op in poppodium Paard Den Haag. Vooraf moest ik aan veel mensen uitleggen dat dit geen coverband is, maar de officiële band van de op 23 juli 2011 overleden zanger. Toevallig hebben we dezelfde geboortedatum, 14 september.

Vanwege mijn persgegevens was ik de eerste in de zaal. Alles ademde al Amy. Hun foto werd prominent op een groot scherm getoond en ook de positie van de bandleden was te zien. De saxofoon en trompet, zo kenmerkend voor zijn geluid, stonden al klaar.

In een gevarieerde samenstelling bestaat de band uit: Dale Davis (bas); Hawie Gondwe (gitaar); Nathan Allen – Stuart Anning (drums); Dave Temple – Frank Walden (saxofoon); Henry Collins – Dominic Glover – Ben Edwards (trompet). De stem wordt verzorgd door Bronte Shande.

Het was een eerlijk en mooi eerbetoon aan de veel te vroeg overleden Britse zanger. Het was knap om te zien en te horen dat Brontë tijdens haar optreden heel dicht bij zichzelf blijft. Natuurlijk is ze extravagant, draagt ​​ze een prachtige bloem in het haar en beweegt ze haar heupen, maar bovenal is ze helemaal zichzelf. Een Amy-indruk zou deze voorstelling ook geen goed doen. De band, maar ook Brontë, begreep het heel goed.

Natuurlijk zijn er meer verschillen; Brontë drinkt water, maar blijft leuk en brutaal tegenover het publiek. Elke groep doet hier op zijn eigen manier aan mee. Dominic Glover en Frank Walden voeren een leuke en unieke act uit aan de linkerkant van het podium. Eén voor één zie je iedereen plezier maken.

Uiteraard werden alle grote hits ten gehore gebracht (bewaard tot het laatste deel van de show, maar ze werden met toewijding ten gehore gebracht!). Ook werden bekende en onbekende werken van Amy gespeeld, evenals een van Amy’s eigen favorieten, het bij de Fugees bekende nummer “That Thing” van Lauryn Hill. Dan besef je meteen hoe multimuzikaal deze band is. Ze kunnen alles!

Aan het einde sprak bassist Dale Davis enkele mooie, oprechte woorden tegen zijn goede vriendin Amy. Dale Davis wordt beschouwd als een van zijn beste vrienden. Na de show nam ze uitgebreid de tijd om een ​​foto te maken, te signeren en te vertellen over haar bijzondere periode toen Amy, in plaats van Brontë, op tournee ging.

Het was een fantastische avond; alles was in orde. De band toert een tijdje door Nederland en is een echte aanrader! Je waant je terug in de tijd. De link leeft en Amy is op deze manier teruggekeerd.

Foto’s: Martijn Mastenbroek

---

Amy Winehouse leeft nog: een avond vol eerbetoon en feest

Dinsdagavond trad de Amy Winehouse Band op op poppodium Paard in Den Haag. Voorafgaand aan het evenement moest ik aan veel mensen uitleggen dat dit geen coverband is, maar de officiële band van de zanger die op 23 juli 2011 overleed. Toevallig delen we dezelfde verjaardag, 14 september.

Dankzij mijn persaccreditatie was ik als eerste ter plaatse. Alles ademde al Amy. Hun foto werd prominent op een groot scherm getoond en de positie van de bandleden was al zichtbaar. De saxofoon en trompet, zo kenmerkend voor zijn geluid, stonden klaar.

De band, die een variabele bezetting kent, bestaat uit: Dale Davis (bas); Hawie Gondwe (gitaar); Nathan Allen – Stuart Anning (drums); Dave Temple – Frank Walden (saxofoon); Henry Collins – Dominic Glover – Ben Edwards (trompet). De zang wordt verzorgd door Bronte Shande.

Het was een oprecht en mooi eerbetoon aan de veel te vroeg overleden Britse zanger. Het was artistiek om te zien en te horen hoe Brontë tijdens haar optreden trouw blijft aan zichzelf. Natuurlijk is ze extravagant, draagt ​​ze een prachtige bloem in het haar en beweegt ze haar heupen, maar bovenal is ze helemaal zichzelf. Een Amy-imitatie zou deze uitvoering geen recht doen. De band en Brontë begrepen het heel goed.

Natuurlijk zijn er meer verschillen; Brontë drinkt bijvoorbeeld water maar gaat op een leuke en brutale manier om met het publiek. Ieder lid van de band draagt ​​op zijn eigen manier bij. Dominic Glover en Frank Walden creëren hun eigen leuke nummer aan de linkerkant van het podium. Je ziet dat iedereen plezier heeft.

Uiteraard werden alle grote hits gespeeld (bewaard tot het laatste deel van de show, maar ze werden met enthousiasme ten gehore gebracht!). Ze voerden ook Amy’s bekende en minder bekende werken uit, waaronder een van haar favorieten, “That Thing” van Lauryn Hill, bekend van Fugees. Hieruit blijkt meteen hoe muzikaal divers deze band is. Ze kunnen het allemaal!

Aan het einde deelde bassist Dale Davis enkele oprechte woorden voor zijn goede vriendin Amy. Dale Davis wordt beschouwd als een van zijn beste vrienden. Na de show nam hij de tijd om foto’s te maken, handtekeningen uit te delen en te praten over zijn speciale moment toen het niet Brontë was, maar Amy die met hem op tournee was.

Het was een fantastische avond; alles was perfect. De band toert nog steeds door Nederland en is een echte aanrader! Het voelt alsof je teruggaat in de tijd. De band leeft en op deze manier is Amy ook een beetje terug.