-Paul Cliteur- De Haagse rechtbank steunt de Orwelliaanse omkering van het begrip ‘tolerantie’. De zaak Van Houwelingen.

Op 21 oktober 2024 veroordeelde de rechtbank Den Haag Kamerlid Van Houwelingen wegens eenvoudige belediging. Op 24 september 2022 plaatste hij een bericht op Twitter met daarin een bewerkte foto van toenmalig minister Kuipers die in het bijzijn van toenmalig minister Van Gennip een nazivlag hees.

Op 23 september 2022 plaatste het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport een foto op Twitter (nu de Verenigde Naties). Blijkbaar om aan te tonen dat zij zich aan die doelstellingen houden.

Is dat de taak van een minister? Natuurlijk niet. Een minister moet via rationele argumenten in de Tweede Kamer der Staten-Generaal verantwoording afleggen over het beleid. Dit staat in art. 42 lid 2 van de Nederlandse Grondwet. Deze ministers maken van hun werk een cabaretvoorstelling. Een actie waarbij zij zich gedragen in strijd met de waardigheid van het ministeriële standpunt. Een minister is nu eenmaal geen cabaretier. Een minister is ook geen politiek activist.

Satire van Van Houwelingen

Gedeputeerde Van Houwelingen pakte dit punt satirisch op om een tegenpunt te maken. Een dag later plaatste hij een tweet met links dezelfde foto en rechts een bewerkte foto. De editie bestaat uit het vervangen van de SDG-vlag door een nazi-vlag. Boven de tweet staat de tekst “De façade en de realiteit: #SDG”.

Iedereen die weet wat de SDGs betekenen, kan de actie van Van Houwelingen niet anders zien dan geestig, grappig en zelfs slim. Van Houwelingen maakt met een meme immers duidelijk dat het verwezenlijken van de SDGs een totalitaire samenleving vereist, zoals die onder het nazisme. Het vereist een enorm overheidsapparaat met onbeperkte bevoegdheden. Kortom: een samenleving waar we naartoe gaan als we niet heel voorzichtig zijn. Toen er wat opschudding ontstond onder mensen die dit niet begrepen, verving Van Houwelingen de nazivlag door die van de hamer en sikkel. Opnieuw goed gekozen, want ook het communisme is een goed voorbeeld van die totalitaire ideologie.

Ministers dienen aanklacht in tegen parlementariërs wegens ‘belediging’

Maar zo dachten de ministers niet. Zij presenteerden een rapport. Ze zeiden dat ze ‘beledigd’ waren. Helaas steunt de rechtbank de ministers. “De rechtbank oordeelt dat de tweet een duidelijk verband creëert tussen deze twee voormalige ministers en het naziregime uit de Tweede Wereldoorlog, een regime dat onder meer verantwoordelijk was voor de moord op meer dan zes miljoen Europese Joden. Hiermee heeft de verdachte de ministers in de publieke opinie geschaad en hun eer en goede naam geschaad. Daarom is de tweet op zichzelf beledigend.”

Uiteraard is dit een kinderachtige interpretatie van Van Houwelingen’s grap. Waar Van Houwelingen een verbinding legt is tussen de SDGs en de politiek van totalitaire bewegingen als het nazisme en het communisme. Het is uw taak als parlementslid om hiervoor te waarschuwen. En omdat de ministers zelf kozen voor een speelse actie, het hijsen van een vlag, ging Van Houwelingen op dat pad verder en veranderde alleen de symbolen op de vlag. Een kind kan begrijpen dat de gedeputeerde niet wil beweren dat minister Kuipers een nazi is. Minister Kuipers is zeer onwetend over de SDGs en is zeer slecht geïnformeerd over de aard van het totalitarisme. Heeft FA Hayek De weg naar dienstbaarheid Hij leest niet en heeft ook geen gevoel voor humor.

Ook de Haagse rechtbank mist veel en de grap wordt als volgt geïnterpreteerd. “In een democratische rechtsstaat is het van groot belang dat politici kritiek kunnen uiten, bijvoorbeeld op de SDGs. Tegelijkertijd hebben politici de verantwoordelijkheid om de verspreiding van uitspraken die aanzetten tot onverdraagzaamheid te voorkomen.”

‘Aanzetten tot intolerantie’: een Orwelliaans begrip

De Haagse rechtbank stelt vroom dat mensen uiteraard geen bezwaar hebben tegen kritiek op de SDGs. Dit is echter onaannemelijk, want als dit wel het geval zou zijn, zou er werkelijk geen sprake zijn van een poging om de grap van Van Houwelingen met strafrechtelijke sancties af te wenden. Maar het ergste is dat de rechtbank in Den Haag de mogelijkheden van een Kamerlid om parlementaire controle uit te oefenen beperkt. De rechtbank laat volstrekt buiten beschouwing dat ministers uiteraard helemaal geen vlaggen mogen hijsen. Ministers beledigen Nederlandse burgers met hun grappen. De rechtbank kiest ervoor om de parlementariërs te verdelen en daarom kiest de rechtbank ervoor tegen de democratische rechtsstaat. Maar in wat alleen kan worden gezien als een Orwelliaanse afleidingstruc, proberen ze ook een woord als ‘tolerantie’ in een volledig perverse betekenis te gebruiken om de acties van ministers buiten de cirkel te houden. De truc die wordt gespeeld is om het concept van ‘tolerantie’ opnieuw te definiëren. Wat is “tolerantie”?

Voltaireiaanse tolerantie en Orwelliaanse tolerantie

In woorden toegeschreven aan Voltaire (ik noem het “Voltaire tolerantie”, zie moderne Papoea’s, pagina’s. 137-149) zegt: “Ik ben het niet met je eens in alles wat je zegt, maar ik zal vechten voor jouw recht om dat te blijven zeggen.” Dat is tolerantie. Dat is wanneer je het niet met iemand eens bent. Mogen jullie de woorden van die persoon verwerpen. Maar je verdedigt nog steeds het recht van die persoon om deze dingen te zeggen.

Maar onder invloed van de ontwaakte filosofie en het multiculturalisme is de afgelopen decennia een ander concept van tolerantie ontstaan. Een concept van tolerantie dat helaas wordt ingeroepen om afwijkende meningen te onderdrukken. De wakies willen ons laten geloven dat je “tolerant” bent als je niets zegt dat kwetsbare minderheden zou kunnen beledigen. Een volkomen Orwelliaanse interpretatie.

Voltaireiaanse tolerantie schept ruimte, vrijheid meningsuiting. Orwelliaanse tolerantie beperkt die vrijheid.

Nu heeft zich de Orwelliaanse tolerantie ontwikkeld (wat feitelijk het tegenovergestelde is van tolerantie), omdat het nodig zou zijn de vrijheid van meningsuiting in te perken om de gevoeligheden van kwetsbare minderheden te beschermen. Vanuit de Orwelliaanse visie op tolerantie waren Hirsi Ali en Van Gogh dus zeer intolerant toen ze de film maakten. Verzending (2004). Kwetsbare minderheden voelden zich daardoor immers ‘beledigd’. Maar vanuit de Voltaireiaanse visie op tolerantie hadden ze daar alle recht toe. Het zou immers mogelijk moeten zijn om door middel van kritiek bepaalde aspecten van de radicale islam te bekritiseren en zo de samenleving vooruit te helpen.

De opkomst van de Orwelliaanse tolerantie

De Orwelliaanse tolerantie heeft aanzienlijke vooruitgang geboekt via de Nederlandse jurisprudentie. En de Hoge Raad past dat concept ook toe. Wat de uitspraak van de rechtbank Den Haag van 21 oktober 2024 nu duidelijk maakt, is dat deze Orwelliaanse tolerantie niet alleen wordt toegepast om de gevoeligheden van de kwetsbaren te beschermen minderhedenmaar ook om de gevoeligheden van te beschermen ministers.

Maar ministers zijn toch niet plotseling in zielige panda’s of zeehonden veranderd? Ja, dat is inderdaad wat er gebeurt. Omdat het werkt. Denk aan minister Kaag die als het ware de Tweede Kamer verlaat, omdat ze zich beledigd voelt door een vraag over de instelling in Oxford waar ze heeft gestudeerd. Zogenaamd ‘beledigd’ verliet ze de vergaderzaal van de Tweede Kamer met het hele kabinet achter zich.

Minister Kuipers, die zich in navolging van deze traditie nu ook strategisch beledigd voelt en het incident aan de kaak is gaan stellen omdat zijn vlag hijsen in de verkeerde context wordt geplaatst, kan worden begrepen uit de toneelact van Kaag. Beledigd in de Tweede Kamer, maar in de gangen uitgebreid uitleg gevend over het vriendelijke nieuws.

Natuurlijk moet deze waanzin ergens eindigen. Maar waar, wanneer en door wie? Uiteraard had het Openbaar Ministerie de kinderachtige klachten van Kuipers en Van Gennip moeten afwijzen. En als het Openbaar Ministerie (de permanente rechterlijke macht) in de greep is van de ontwaakte filosofie, dan had een verstandig functionerende rechtbank in Den Haag (de waarnemende rechterlijke macht) aan dit standpunt een einde moeten maken. Helaas deed de rechtbank in Den Haag niets anders dan voorwaardelijk om straf te eisen tegen Van Houwelingen. Dit betekent dat de toename van opiniemisdaden nog niet is gestopt.

Paul Cliteur is de auteur van Moderne Papoea’s (2002):

https://boeken.cafe/bigstorage/winkelfiles/nieuws/9789029576482-566.pdf

Leave a Reply Cancel reply