Kolom | Homo’s, witte wijn en sloepen

Waarom lijkt politiek rechts alles moeiteloos te werken, terwijl er op links vaak rumoer in de tent is? Harry Mulisch (1927-2010) formuleerde al sinds de jaren zestig een antwoord op die oude en altijd actuele vraag: “Rechts heeft alleen belangen en links heeft ideeën en meningen.” Mulisch beschouwde zichzelf in die jaren expliciet als lid van links, Cuba-Castro links. Daarom vond Mulisch dat deze belangen verkeerd waren, omdat wat goed was te maken had met eigenbelang: meer auto’s, sneller rijden, minder belastingen, etc. Het was pas interessant als er meningen bij betrokken waren, vond hij. En met die meningen gaat ook interne strijd gepaard – en dat is wat ik zeg.

lees gewoon het artikel Het dilemma van trots, protest of feest, over de LHBTI+-demonstraties in Amsterdam, die dit weekend begonnen. Hierbij zijn meerdere organisaties betrokken: de grootste club is de Pride Amsterdam Foundation, voor de directe belangen van LHBTI+’ers en voor ‘vieringen’ en feesten. Maar er is ook Queer Amsterdam, dat veel politieker is en vooral sociaal protest wil vertegenwoordigen, vooral als er ‘anti’ op staat, zoals in antikapitalistisch.

In mulische termen: “Stichting Pride” is “rechts” en “Queer” is links.

Niets van dit alles verbaast mij, want homo’s zijn mensen met allerlei verschillende meningen; Net als zwarte en bruine burgers hebben zij vrijheid van meningsuiting en bestaat er geen speciaal mandaat voor eenheid.

Het is geen verrassing dat de rellen vorige week uitbraken in Queer Amsterdam (links), want tijdens de Pride March van afgelopen zaterdag schreef de organisatie:Israëlische vlaggen zijn niet toegestaan”. Burgemeester Halsema vond dit ‘onaanvaardbaar’, sommige LHBTI+-joden voelden zich ernstig onbegrepen, Queer Amsterdam verontschuldigde zich voor de ‘begrijpelijke schok’ en vertrok vervolgens. Zonde, want homo’s leven niet alleen van sloepen, witte wijn en Booking.com.

Erger nog: LHBTI+ Joodse mensen die uitgescholden werden.

Ik dacht meteen: genoeg met die nationale vlaggen, want LHBTI+’ers hebben geen thuisland, we voeren hooguit een regenboogvlag.

Maar dit is natuurlijk een onjuiste, pragmatische en bijna rechtse redenering, omdat door intersectionalisme alles met al het andere verbonden is. Homoseksuele interesses, queerstrijd? Dat kan best zo zijn, maar hoe zit het met Gaza, de Palestijnen, fossiele brandstoffenbedrijven en veganisme over de hele wereld?

In feite heeft links ‘meningen en ideeën’ die tot in de kleinste details moeten worden bestreden totdat er consensus is bereikt, anders ontstaat er verdeeldheid.

De LGBTI+-strijd is behoorlijk belangrijk: kijk naar Poetin, Orbán, Erdogan, Trump. Het is niet het narcisme van de kleine verschillen dat telt, maar dat van de grote.

En ook dat verhaal van de splinter en de balk.

Stephan Sanders schrijft hier elke maandag een column.

Delen





E-mail de redacteur