Casper Hovinga stopt na 60 jaar met werken als taxichauffeur: ‘Het mooiste beroep van de stad’

Vanuit zijn woning aan de Westerstraat fietst of loopt hij dagelijks naar parkeergarage Marnixplein. Hij kruipt elke dag in hetzelfde pak achter het stuur: “Ik maak drie ritten per dag, maar dat kan niet meer.” Eerst neemt hij ons mee naar het Haarlemmerplein. De plek waar jij je werkdag begint: “Dit is de dichtstbijzijnde taxistandplaats, dus hier haal ik meestal de eerste passagiers op.”

Maar ook op dit plein vonden protesten tegen treintaxi’s plaats. In 1993 startte de NS deze dienst vanuit Amsterdam Zuid. Maar dit zorgt voor enorme concurrentie voor bestaande taxidiensten. Tot ongenoegen van de huidige chauffeurs. “We hebben de anderen betrapt en ervoor gezorgd dat ze geen enkele kant op konden. Maar ja, soms kwam de politie.” De rellen resulteerden in veel arrestaties. “Gelukkig is de concurrent uiteindelijk vertrokken.”

Rijke inwoners van Prinseneiland

De reden dat het na zestig jaar stopt: ‘Verkeer, vroeger lieten ze je overal rijden. Maar nu mag je het Leidseplein niet meer op, kun je de Ferdinand Bolstraat niet meer oversteken en moet je ook de Kinkerstraat vermijden. op ons moeilijk”. En uiteraard speelt ook de leeftijd van hemzelf en zijn auto een rol.

Op het Prinseneiland wonen volgens Hovinga bijzondere Amsterdammers: “Tegenwoordig gaan ze taarten kopen in de negen straatjes en betalen dan dertig euro voor de reis. De reden is dat ze met de fiets komen en gaan. Zo verdienen ze geld.” “Het maakt niet meer uit!”