close
close

10 jaar na de vliegramp MH17: “Ik zal het dragen van de doodskisten nooit vergeten” | Nieuwe items

Nieuws | 17/07/2024 | 17:17

Vandaag is het tien jaar geleden dat 298 passagiers van vlucht MH17 boven Oekraïne werden gedood door een Russische Buk-raket. Om deze reden hangt de vlag van het Ministerie van Defensie en andere departementen halfstok. Minister van Defensie Ruben Brekelmans vertegenwoordigde Defensie bij de herdenking bij het Nationaal Monument MH17 in Vijfhuizen.

In zoomen
Herdenking MH17

De vliegramp MH17 staat bij veel defensiemedewerkers nog steeds in het geheugen gegrift. Sommigen zijn direct betrokken geweest bij de terugkeer van slachtoffers naar Nederland.

Eén van hen is plaatsvervangend Hielke van de transportploeg van de Koninklijke Marechaussee. Samen met zijn collega’s tilde hij na zijn terugkeer in Nederland de doodskisten van de overledene op de vliegbasis Eindhoven op.

In zoomen
Doodskisten van MH17-slachtoffers worden verplaatst naar lijkwagens op vliegbasis Eindhoven

Verwerking van verlies

‘Ik zal het nooit vergeten’, zegt hij. “Plotseling bevind je je daar, op het landingsplatform van een luchtmachtbasis, in doodse stilte. Je ziet lange rijen lijkwagens. En dan loop je een vliegtuig in en weet je: er zitten heel veel dozen in en nu komt het daar allemaal op neer.

Met ons transportteam hebben we in vier dagen ongeveer 30 kisten naar de lijkwagens vervoerd. Daar ben ik trots op. Maar het gaat niet om ons. Dit zijn de overlevende familieleden. “Ze hebben te maken met veel verliezen.”

Schoof spreekt zijn familie toe

Bij de herdenking in Vijfhuizen waren nabestaanden in groten getale aanwezig. Premier Dick Schoof sprak hen met medeleven toe. ‘Ik zou niets liever willen dan dat jij er niet meer bent. Ik zou willen dat je vandaag zou doen wat je elke woensdag doet. En dat monument bestond niet. Want zo moet het zijn.”

Schoof herdacht ook de slachtoffers. “Ik wou dat het mogelijk was. Mogen wij, ondanks de natuurwetten, onze dierbaren terugkrijgen. En ook al weten we in ons achterhoofd dat dit niet mogelijk is, we proberen toch zo dichtbij mogelijk te komen. Met alles wat we kunnen doen. Door samen te komen. Noem hun namen en houd ze levend in onze harten, onze herinneringen en onze verhalen. 298 keer. ”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *